Hoe lang regeert de leugen nog, is een levens omvattende vraag. Tot niet zo lang geleden dachten we dat de leugen nooit aan z’n eind zou komen. Het zit in de aard van de mens om te liegen, ook over het eigen liegen. Zoals het ook in zijn aard zit om uit egoïstisch standpunt te handelen en daar zo goed als blind voor te blijven. Dat de aard van de mens in de komende 10 tot 20 jaar verandert is niet te verwachten, zou je verwachten. Mits natuurlijk dat ons klimaat dat toelaat.
Toch, als we van grote hoogte kijken naar de wereld en naar onze samenleving, kunnen we tot een andere conclusie komen. Er voltrekken zich namelijk een aantal veelzeggende trends die de andere kant op wijzen:
1. Misstanden uit het verleden komen massaal boven water
2. Verborgen leugens uit het verleden zijn niet langer meer veilig voor diepgaand onderzoek. De beveiliging van jaren, soms tientallen jaren, hapert en er vallen gaten rond de leugens en ontkenningen
3. De weerstand tegen de grote machtsblokken in de samenleving die misleiding hoog in het vandaal hebben staan en het wantrouwen in de overheid die ons dient te beschermen, groeit, soms wel exponentieel.
4. Krachten die de komende noodzakelijke veranderingen willen tegenhouden, de macht willen overnemen, willen saboteren, willen ontkennen en tegenspreken, doen een uiterste poging om onze samenleving zoveel als mogelijk te ontwrichten en komende veranderingen onmogelijk te maken dan wel maximaal te vertragen. Opstanden, burgeroorlog, tribunalen en vernietiging van de huidige samenleving zijn woorden die niet worden geschuwd door de meest extremen.
We zien die krachten niet alleen in Nederland opkomen, maar in veel delen van de wereld.
We kunnen filosofisch zeggen dat de leugen aan een laatste offensief bezig is om zijn macht en bestaan te redden.
Met deze doortastende en niet te stoppen trends kondigt het begin van het einde van de leugen zich aan. Het is aan ons vrouwen en mannen om te kiezen aan welke kant wij willen handelen. Vergeten we alles wat we geleerd hebben en kiezen we voor alternatieve feiten, of laten we ons leiden door feitelijke waarheid?
Laten we ons leiden door almachtige regels die onherroepelijk ten koste gaan van de zwakken onder ons, of door onze niet te onderdrukken menselijkheid van goedheid en mededogen?
Laten we ons leiden door het korte termijn gewin of gaan we onze (klein)kinderen, onze natuur en ons land beschermen tegen klimaatrampen?
De regering en overheid die deze omstandigheden grotendeels hebben veroorzaakt, verliezen zienderogen de controle over onze samenleving. Ze zijn van de oude politieke garde, maar onmachtig er uit te stappen naar een nieuwe werkelijkheid die de oude onwerkzaam maakt.
Zo geven zij veel ‘nieuwe’ beloften, die echter het probleem van de niet-menselijke maat maar half kunnen oplossen.
Herstel van vertrouwen is de grote noemer waar elk beleid en elke regel op getoetst dient te worden en dat vraagt een enorme omschakeling op elk niveau van die overheid. Er is een enorme moed voor nodig om te erkennen dat de huidige leider ongeschikt is ons land te doen kantelen en om te vormen tot een ware democratie.
Politiek zoals wij die kennen met alle tegengestelde belangen is rijp voor de vuilnisbelt. We hebben politiek nodig waar belangen van de burger centraal staan en niet de belangen van politieke partijen, die elk grote groepen burgers niet kan beschermen.
We hebben ambtenaren nodig waar empathie de boventoon voert, regels niet meer dan een leidraad zijn en straffen een uitzondering en uiterste maatregel is. Zolang dit niet gerealiseerd kan worden blijft de maatschappij en onze toekomst in een bedenkelijke onbalans.
Wij als vrouw hebben de toekomst in handen. Wij kunnen beslissen daar waar mannen besluiteloos ronddraaien. Door onze kinderen is onze houding en ons denken altijd toekomstgericht. Door onze kennis van ‘de wetenschap van leven’ maken we heel veel minder fouten in ons handelen en zijn wij superieure intuïtieve voorspellers. Ons organisatietalent is onovertroffen. En ons doortastend gevoel van mensen, dingen en zaken gaat de wereld redden.
Uit het Volkskrant artikel:
‘De toeslagenaffaire heeft zeker veel schade aangericht. Je hoeft niet tot de slachtoffers te behoren om daar op zijn minst het gevoel aan over te hebben gehouden dat de overheid onbetrouwbaar is. We leven kennelijk in een land waarin de Raad van State en de rechterlijke macht jaren nadat duizenden mensen in de problemen zijn gekomen ineens kunnen zeggen: dit hebben we toch niet goed aangepakt. Je kunt je afvragen hoe je dat broodnodige vertrouwen ooit weer moet herstellen.
‘Als huisartsen zagen wij de effecten van de toeslagenaffaire al voordat de affaire geboren was. Patiënten klaagden dat ze zo veel geld moesten terugbetalen en werden daar letterlijk ziek van. Sommigen gingen van de stress meer roken en drinken of vergaten hun diabetesmedicijnen in te nemen. Anderen gingen uit geldnood ongezonder eten, omdat ze met een goedkope plofkip tenminste nog een paar magen konden vullen.
‘Toch bespeur ik bij mijn patiënten al veel langer een groot wantrouwen in de overheid. Dat lijkt in elk geval deels te herleiden naar de invoering van de participatiesamenleving in 2013, toen burgers van de ene op de andere dag werden gedwongen om zelfredzaam te worden. Ambtenaren hadden ineens minder of helemaal geen ruimte meer om van de regels af te wijken als de praktijk daar om vroeg. Mensen veranderden in hokjes die afgevinkt dienden te worden. Het is al bijna een cliché, maar de menselijke maat moet echt terug. Alleen dan zul je het vertrouwen van burgers kunnen terugwinnen.’
Bron: de Volkskrant.nl
Lees hier het artikel: Lees hier het artikel: Rotterdamse huisarts: ‘ik heb van dichtbij gezien dat desinformatie over corona tot de dood kan leiden’
