19 juni 2023
Commentaar Vrouwenpartij: in vroeger tijden draaide ons leven voornamelijk om overleven: genoeg te eten voor je gezin en een dak boven je hoofd. Kleding werd doorgegeven en versteld en hergebruikt. Luxe was een zeldzaamheid.
De hippies van de 60-er jaren brachten daar verandering in met hun protestuitingen van lange haren, kleurrijke kleding en bevrijdende muziek. Hun visie was: de oude samenleving, het establishment, op de schop en een nieuwe samenleving op basis van ‘love, peace and happiness’. Hun vernieuwende idealen gingen de hele wereld over en ontwikkelden zich, voor wie het wil zien met golfbewegingen, maar naadloos door tot in ons huidig tijdsgewricht.
Er zijn 2 essentiële transformaties die ten grondslag liggen aan de huidige veranderingen in onze samenleving, waarvan 1 persoonsgezinnen een uiting zijn.
Van vorm naar inhoud
De eerste transformatie is die van vorm naar inhoud. Van kwantiteit naar kwaliteit. Van kwantiteit in ons leven op een basis van geld, naar kwaliteit van leven op een basis van universele waarden.
Gezien de opkomst van de VVD sinds de 70-er jaren hebben veel mensen gedacht dat zij ook zouden kunnen meedelen in de groeiende rijkdom van en in ons land. De VVD was traditioneel de partij van de middenstand, maar profileerde zich, naar Amerikaans voorbeeld, onder Wiegel tot volkspartij: wij komen op voor iedereen! De laatste 14 jaar Rutte hebben echter aangetoond dat de VVD zich altijd voornamelijk is blijven inzetten voor de belangen van de rijken en bemiddelden onder ons. De PvdA, het CDA* en GroenLinks raakten in die tijd echter de weg kwijt van hun identiteit en waren geen aanspreekbaar alternatief meer. D’66 bleef een geschikt alternatief, maar was te rationeel om voldoende haar hart te tonen en te laten voelen aan de gewone zwevende burger.
Nu zijn we aangekomen op een punt dat het vertrouwen in de regering Rutte op een voorheen ondenkbaar dieptepunt is aangeland, is het idee dat de politiek ons kan helpen en bijstaan in moeilijke tijden gelogenstraft. We zijn door politiek en overheid in de steek gelaten en zijn nu op onszelf aangewezen, is het alom aanwezige gevoel. De toekomst ligt logischerwijs bij samen, via samenwerking onze samenleving vorm te gaan geven. In plaats dat de samenleving gefocust blijft op kwantiteit en geld, maakt die samenleving plaats voor een samenleving gefocust op waarden als medemenselijkheid, gelijkheid en samenwerken.
Vertaald naar de praktijk: kwantiteit in werk maakt plaats voor het hogere goed van kwaliteit in een baan. Plezier in werk wordt belangrijker dan geld verdienen in een slavenbaan.
Een belangrijke noodzakelijke omslag: het absolutisme van werk is alleen werk als het in een baan is, wordt ingeruild voor de gelijkstelling van alle werk: alle werk is werk, alle werk buiten een baan wordt gelijkgesteld aan werk in een baan. Ook het werk in een gezin is werk, ook vrijwilligerswerk is werk, ook ouderenzorg is werk, ook in coöperatieve projecten werken is werk.
De waarden oplossing van de Vrouwenpartij, een universeel basisinkomen, is in een wereld van waarden een eenvoudige logica. Iedereen heeft, ongeacht afkomst, intelligentie, opleiding, cultuur, omstandigheden, het gelijke recht op een rechtvaardig en evenwaardig bestaan. Een universeel basisinkomen is gezien de trends in onze samenleving onvoorkoombaar en de uitkomst voor 1 persoonsgezinnen.
Van uiterlijk naar innerlijk
De tweede transformatie is die van uiterlijk naar innerlijk. Ons uiterlijk is waar we ons op beoordeeld voelen. Hoe knap zij we, hoe verzorgd, hoe zijn we gekleed, in welk soort huis wonen we, in welke auto rijden we, hoe vaak gaan we op vakantie, hoe hoog staan we op de ladder. Maar ook: hoe gedragen we ons, uit welke familie komen we, met wie zijn we getrouwd, hoeveel kinderen van welke leeftijd hebben we, waar werken we en wie zijn onze vrienden en kennissen? De lijst van zaken en dingen waarop we uiterlijk beoordeeld worden komt dichtbij eindeloos.
Ons hele leven horen we dat uiterlijk minder belangrijk is dan wie we zijn qua karakter en persoonlijkheid. Maar hoeveel tijd besteden we aan het verrijken van ons uiterlijk leven en hoeveel tijd en moeite besteden we aan het verbeteren van onszelf als persoon?
Er komt een tijd in ons leven dat we ons gaan afvragen of dit uiterlijke gedoe door kan gaan tot het einde van ons leven? Moeten we ons gaan toeleggen op geld en macht en minder op onze uiterlijke schoonheid en aantrekkelijkheid? Of bestaat er nog iets anders in het leven? Wat is er eigenlijk gebeurd met onze jeugdidealen? Of blijven er zo dadelijk alleen verhalen over als onze doelen zijn uitgeput? En wat moeten we als we ongewild ‘alleen’ achter blijven door allerlei soorten scheidingen? Waar moeten we naar toe met onszelf wordt een grote vraag.
De transformatie naar haar innerlijk
Tijd voor de belangrijkste transformatie in ons leven. De transformatie van het uiterlijk leven naar een innerlijk leven. De wereld is vol van zelfhulpboeken, van hulpcursussen en advies guru’s, maar kunnen ze leiden tot een betekenisvol leven met je zelf? Kunnen ze je bij de zin van je leven brengen en je veelbelovende innerlijk zelf?
Voor de Vrouwenpartij kan de transformatie van uiterlijk naar innerlijk alleen plaatsvinden door de focus op denken te vervangen door een focus op voelen en intuïtie. De afstand tussen denken en de werkelijkheid is onoverbrugbaar, terwijl voelen en intuïtie in de werkelijkheid zelf plaatsvinden. Iets aanvoelen heeft in het nu plaats, iets aanvoelen komen is contact hebben met de toekomst. Iets intuïtief weten is een direct weten, niet een weten op basis van nadenken, redenatie, intelligentie, bedenken, welke overigens een grote mate van onzekerheid meedragen. Iets voelen, aanvoelen of intuïtief weten kent die onzekerheid niet. ‘Fout’ aanvoelen is het gevolg van een foute interpretatie van het gevoel, het gevoel zelf is juist. Een foute interpretatie ontstaat door met name bevooroordeeldheid waardoor partijdigheid ontstaat of door ‘wishful thinking’ gevoelens.
De man heeft zich altijd gepositioneerd als superieur rationeel wezen en de vrouw met haar gevoel afgeschilderd als minderwaardig. De vrouw heeft dat oordeel geaccepteerd en heeft zich tov de man een minderwaardigheidsgevoel aangemeten. Door die instelling heeft gevoel en intuïtie zich niet kunnen ontwikkelen en waarmaken, ook al kent de vrouw het bewijs van haar kunnen in ontelbare gebeurtenissen.
Stel er wordt een vergelijkend onderzoek gedaan naar de betrouwbaarheid, efficiëntie en effectiviteit van resultaten van denken en resultaten van intuïtie in het kader van oplossingen voor maatschappelijke problemen, wie zal beter uit de test komen? De vrouwelijke oplossingen zullen praktischer zijn, compacter en directer, effectiever en in een veel kortere tijd realiseerbaar.
Onze toekomst ligt bij kwaliteit, toepassen van waarden en een essentiële herwaardering van de vrouwelijke intuïtie.
De belangrijkste redenen achter de groei van 1 persoonsgezinnen
De hoofdredenen van de groei van 1 persoonsgezinnen zijn de afnames van noodzaak en afhankelijkheid:
1. Een derde van de vrouwen kiest er voor geen kinderen te krijgen, waardoor de noodzaak om een traditioneel gezin te vormen vervalt.
2. Door de veelal hogere opleiding van de vrouw en de daarmee samengaande financiële zekerheid is de vrouw minder afhankelijk van de financiële steun van de man.
3. Door haar hogere opleiding is de vrouw ook op een meer evenwaardige positie met de man gekomen, waardoor hij zijn oude superieure positie moet opgeven, wat tot scheidingen kan leiden als hij daar niet toe in staat is.
4. De nieuwe zelfstandigheid en financiële onafhankelijkheid van de vrouw maakt dat de voornaamste reden en noodzaak, financiële afhankelijkheid, om voor een man te kiezen grotendeels vervalt. Belangrijk hierin is te beseffen dat de vrouw materieel afhankelijk is van de man en de man emotioneel afhankelijk is van de vrouw. Een vrouw kan goed zonder een man in huis leven, maar voor een man is een vrouw in huis essentieel.* het CDA traditioneel de partij voor het gezin, de hoeksteen van de samenleving, lijkt nu, omdat die hoeksteen aan het verdwijnen is, te hebben gekozen voor het boerengezin als hoeksteen van de maatschappij. Goede keuze want dat boerengezin blijft bestaan door het populaire ‘boer zoekt vrouw’.
‘Misschien weten we nog altijd veel te weinig over het dagelijkse leven en de geestelijke toestand van mensen die alleen leven,’ schrijft Daniel Schreiber in Alleen (2022).
De afgelopen 75 jaar heeft zich een fundamentele verschuiving in onze maatschappij voorgedaan. Sinds 1950 is het aantal mensen dat alleen woont vertienvoudigd, terwijl het totaal aantal Nederlanders nog niet eens is verdubbeld. Volgens het CBS leven in Nederland op dit moment 3.254.000 volwassenen alleen. Over 25 jaar wordt de helft van alle woningen bewoond door een niet-samenwonende eenverdiener of een alleenstaande ouder.
Door emancipatie, idealen van zelfverwerkelijking, toegenomen welvaart en vergrijzing is single zijn nu iets dat mensen meerdere keren in hun leven kan overkomen, op verschillende leeftijden. Zo stellen jongvolwassenen samenwonen en kinderen krijgen uit. Volgens het CBS woont in 2030 naar verwachting twintig procent van de Nederlanders tussen de 30 en de 35 jaar alleen.
Ook als er wel sprake is van een relatie, blijven veel volwassenen alleen wonen, zeker na scheidingen. Alleenstaande ouders of co-ouders die ‘latten’ moeten hun eigen huishoudens financieel en praktisch draaiend houden.
Het betreft een unieke situatie in de geschiedenis waarvan de implicaties op het individuele en gemeenschappelijke leven nog maar weinig zijn onderzocht. En dat terwijl er nu al grote zorgen zijn over de mentale gezondheid van jongeren en ouderen, over de cohesie van de Nederlandse bevolking, over armoedeproblematiek, files, de druk op de zorgsector, de arbeidsmarkt en de woningmarkt.
De Eenverdiener die Niet Samenwoont (ENS)
Het komende jaar gaat Vrij Nederland de invloed verkennen van dit fenomeen op individu en maatschappij. We richten ons daarbij op wat we, bij gebrek aan een beter woord, afkorten als ENS: de Eenverdiener die Niet Samenwoont (met of zonder kinderen).
(Wie een mooiere term weet die niet klinkt als ‘onvolledig mens’:van harte welkom!)
Deze groept kent een haast caleidoscopische variatie: het kan gaan om studenten, jonge werkenden, lattende volwassenen zonder of met kinderen, gescheiden ouders, weduwes en weduwnaars – in verschillende sociaaleconomische klassen, met verschillende etnische achtergronden en partnervoorkeuren.
Hoe leven deze mensen het leven alleen? En wat is de invloed van dit sololeven op de maatschappij in haar geheel? Hoe kunnen we ons als individu en maatschappij beter voorbereiden op deze almaar groeiende demografische tendens?
Transformerende ervaring
De meesten van ons groeien niet op met de gedachte dat we later mogelijk een groot deel van ons leven, of zelfs ons hele leven, zonder partner zullen wonen. Maar wat we als norm voorgeschoteld krijgen, thuis, in de opvoeding, in het onderwijs, in de media, is allang geen vanzelfsprekende realiteit meer. Worden kinderen en jongeren voldoende voorbereid op levens die deels alleen worden geleefd?‘De opkomst van alleen wonen is een transformerende sociale ervaring.’En hoe kan de samenleving zich hierdoor in het geheel vernieuwen? Want het is beslist niet alleen maar slecht nieuws. Er schuilt een belangrijke transformatieve kracht in deze tendens, betoogt socioloog Eric Klinenberg in zijn boek Going Solo: The Extraordinary Rise and Surprising Appeal of Living Alone: ‘Als er een maatschappelijk debat is over de opkomst van alleen wonen, presenteren commentatoren dat als een teken van versnippering. Maar de realiteit van dit grote sociale experiment is veel interessanter – en veel minder isolerend – dan dit debat ons wil doen geloven.’
‘De opkomst van alleen wonen is een transformerende sociale ervaring,’ schrijft Klinenberg. ‘Het verandert de manier waarop we onszelf en onze meest intieme relaties begrijpen. Het vormt de manier waarop we onze steden bouwen en onze economieën ontwikkelen.’
Individuele beleving
Antropologe Roanne van Voorst schrijft in Met z’n zessen in bed (2020), over liefde in de toekomst: ‘In een tijdperk waarin langdurig partnerloos zijn steeds vaker voor gaat komen, zullen we op nieuwe manieren moeten leren nadenken en spreken over relaties en geluk.’
Vrij Nederland laat het komende jaar ervaringsdeskundigen en theoretici aan het woord over wat die ‘ver-ensing’ voor invloed heeft op de inrichting van ons persoonlijke en gezamenlijk leven. We gaan langs psychologen en economen, filosofen en stedenbouwkundigen, artsen en architecten, fiscalisten, beleidsmakers, marketeers en mediastrategen, bestuurders en demografen.
En we vragen daarbij de hulp van de lezer: wie moeten we voor deze serie beslist spreken? Wie onderzoekt dit, heeft er goede ideeën over? En wie vinden het de moeite waard om over hun ervaringen als ‘ENS’ met of zonder te kinderen te vertellen? Want ondanks de ongelofelijke aantallen mensen die zonder partner wonen, en de kans dat dit ons allemaal in verschillende fases van het leven gaat gebeuren, is er veel te weinig aandacht voor de individuele beleving daarvan en wordt het nog steeds gezien als afwijkend van de norm.
Zelf ben ik single, en een gescheiden co-ouder van twee studenten van begin twintig die deels thuis wonen. Onlangs ben ik naar een wooncomplex verhuisd dat we met een bouwgroep hebben gerealiseerd. In de helft van de dertig huishoudens leeft een eenverdiener – met of zonder kinderen – zonder partner. Als ‘ensige’ zzp’er ken ik de kwetsbaarheden, de complexiteiten en de vrijheden van dit sololeven al met al van haver tot gort.
[/vc_column_text][vc_column_text]27 december 2022
De toekomst van Individualisering
Individualisering wordt alom gezien als een van de grote veroorzakers van de problemen van deze tijd. Mensen die teveel te zeggen willen hebben en de balans in de samenleving verstoren.
Dit is echter een niet-doordacht idee, een vooroordeel en een foutieve inschatting. Het is echter zo dat individualisering staat voor de vrije wil en vrije wil van het individu een onontbeerlijke hoeksteen is voor de toekomst van deze wereld en onze samenleving.
De geboorte van het individu
In de Sixties kwam de grote doorbraak naar individualisering. Ervoor hadden de Staat en de Kerk een gedeelde almacht, waar gehoorzaamheid de hoofdtoon voerde en geen plaats was voor een eigen afwijkende mening. De jeugd van toen, de hippies, erkende die almacht niet, wat een proces op gang bracht waarbij deze almacht in stukken brak en ruimte gecreëerd werd voor wat we decentralisatie van macht kunnen noemen. Dit proces van decentralisatie van macht is nooit gestopt en is ook niet meer te stoppen. De participatiemaatschappij heeft de toekomst.
Het kantelpunt is in zicht en decentrale macht zal groter en meer bepalend voor ons leven worden dan de centrale macht van nu. Zonder de parallelle groei van de individuele vrije wil is het proces van decentralisatie tot mislukken gedoemd.
Het proces van Decentralisatie staat gelijk aan een paradigma-verschuiving
De huidige centrale macht van regering en overheid is onderhevig aan een proces in paradigma-verschuiving, waarbij de snelheid voortdurend toeneemt. Het is een onomkeerbaar proces. De realiteit van dat proces van centralisme naar decentralisme is nog niet geheel ingedaald (zoals dat tegenwoordig heet) bij politici en denkers. Het sprekende voorbeeld is de ZZPer wiens uiting van vrije wil ontnomen moet worden dan wel stevig ingeperkt.
Het beste voorbeeld van de paradigma-verschuiving is de komst van een Universeel Basis Inkomen (UBI) waarbij de macht over het individu, nu nog onvoorstelbaar, grotendeels verdwijnt.
Je kunt beargumenteren dat de vrije wil van het individu de motor is achter de decentralisatie van macht. Trek de lijn door dan kom je uit bij een positie waar het individu (wel of niet in een groep) de uitvoerende macht kan controleren en bepalen. De paradigma-verschuiving in beeld: democratie die niet gebaseerd is op de meerderheid maar op inspraak van de burger, er niet geregeerd wordt op basis van cijfers maar gebaseerd op waarden. De principes waarop onze huidige samenleving gebaseerd is, worden ingeruild voor een volledig nieuwe basis.
De vrije wil en vrijheid van het individu
Een bewuste en ontwikkelde vrije wil bij het individu is noodzakelijk voor een wereld met toekomst. Het onderdrukken en inkrimpen van vrije wil vertraagt de ontwikkeling van onze samenleving en in een groter verband van de wereld. Op termijn vergroot het het gevaar voor een samenleving die uit balans geslagen wordt.
Onze samenleving maar ook de toekomst van de wereld staat op het spel door de enorme weerstand van de conservatieve krachten. Mondiaal wordt de ontwikkeling van de vrije wil bij de vrouw op veel plaatsen met veel mannen-macht tegengewerkt. Het ego van de man wil ten koste van heel veel de zeggenschap over het lot van de vrouw behouden en zeker haar vrije wil zoveel als mogelijk beperken. De vrouwelijke stem dient minderwaardig te blijven. Het superieure ego van de man moet standhouden en overleven, toch?
Onderwijs en overname regie in de samenleving
(Hoger)Onderwijs zal uiteindelijk het tij volledig doen keren voor vrouwen en haar vrije wil ruimte geven om op veel plaatsen in de samenleving de regie stap voor stap over te nemen. Zij zijn de meest geschikte managers van de wereld van morgen. Leiders die hun wil willen doordrijven met geweld en oorlog, die geen kritiek velen op hun ideeën, zullen van het toneel verdwijnen en plaats maken voor toekomstvisies gebaseerd op alleen positieve waarden.
Een Vrouwenpartij met een absolute meerderheid is ideaal omdat het dit proces met ongekende snelheid en efficiëntie kan verwerkelijken.
[/vc_column_text][vc_column_text]1 oktober 2022
Gevoel voor maat van mannen en vrouwen
Mannen hebben normaliter een goed gevoel voor maat. Voor fysieke maten vooral: voor hoe groot, voor hoe sterk, voor hoe lang, voor hoe ver, voor hoe zwaar, voor hoeveel pk, voor hoeveel liter, enz. Handig in een fysieke wereld waar alles meetbaar is en daarmee te controleren.
De mentale wereld van de mannen met de maat van getallen is de wereld van oorzaak en gevolg, van objectiviteit en waarheid.
Wij vrouwen hebben meer gevoel voor een andere soort maat. Voor gevoelsmaten wel te verstaan: voor hoe zacht, hoe mooi, hoe lief, hoe gevoelig, hoe meevoelend, hoe voorkomend, hoe sympathiek, hoe intelligent, hoe harmonisch, hoe dominerend, hoe succesvol, hoe vooruitkijkend, enz. Handig in een gevoelswereld, maar nauwelijks meetbaar in getallen en moeilijk te controleren.
De wereld van het leven en de maat van het gevoel is de wereld van subjectiviteit zonder objectieve waarheid.
Wetenschap van de natuurwetten
De mannenmaat is gebaseerd op de harde wetenschap van natuurkrachten en de natuurwetten. Al onze technologie functioneert met natuurkrachten en volgt de natuurwetten. Het grote belang hiervan is dat alles gebaseerd is op zekerheid: alles is controleerbaar en herhaalbaar, alles is altijd voorspelbaar. Een wereld zonder onzekerheden en zonder de invloed van toeval en kans.
Alhoewel, even terzijde, de quantum mechanica daar roet in het eten aan het gooien is.
De wetenschap van leven
De vrouwenmaat daarentegen is ontwikkeld in het leven, waar de wetten van tijd en variëteit de hoofdrol spelen. Onzekerheid troef.
Heel onderscheidend is dat de fysieke mannenmaat maar een paar bepalende krachten als factoren kent, terwijl de vrouwenmaat te maken heeft met een wijd scala aan factoren, die een uitkomst kunnen beïnvloeden. In de wetenschap van leven is niets exact herhaalbaar, dus niets perfect voorspelbaar. Oorzaak en gevolg zijn onvoorspelbaar.
Onze wereld van natuurwetten en levenswetten
Onze wereld is echter een combinatie van beide wetenschappen en schijnbaar onverenigbaar in een enkele wetenschap. De mannen spreken daarom van harde wetenschappen als natuurkunde en scheikunde en de zachte wetenschappen als economie, sociologie en psychologie. Voorspelbaar vs. onvoorspelbaar.
Hoewel de grens tussen de harde en zachte wetenschap scherp is, is de grens in ons dagelijks leven nauwelijks zichtbaar en aanwezig. Wij leven tegelijkertijd en onveranderbaar in de twee werelden van wetenschap. Er bestaat geen keuze. De mentale mannenwereld en de vrouwenwereld van gevoel zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden in het leven van mannen en vrouwen. In de praktijk van het leven draait het bij mannen en vrouwen om dezelfde processen. Gedachten en gevoelens zijn bij beiden tegelijkertijd aanwezig en concurreren met elkaar voor aandacht. Bij mannen treedt het belang van gedachten wat meer op de voorgrond, terwijl vrouwen meer bewust blijven van wat zij voelen.
Leven in onze samenleving
Ondanks de iets verschillende focus van man en vrouw blijven gevoelens het belangrijkste deel van ons leven bepalen. We kunnen zien dat bij alle keuzes in ons leven het gevoel de hoofdrol speelt.
In onze samenleving zijn gevoelens van macht, geld en sex de hoofddrijfveren in ons leven. Wie vergelijkt zichzelf niet met anderen? Wie kan zich losmaken van het vergaren van geld en bezit? Wie wil niet aantrekkelijk zijn in welke vorm dan ook?
Onze samenleving en de toekomst
In deze tijden lijkt alles op hol geslagen. Het klimaat, de politiek, de (wereld)economie, ons dagelijks leven, onze samenleving als geheel.
De onvoorspelbaarheid van gebeurtenissen heeft fenomenale vormen aangenomen. Betrouwbaarheid in zoveel van haar vormen lijkt in het niets opgelost. We lijken aan ons lot overgelaten. Waar zijn onze ankers gebleven, onze zekerheden? Waar is de maat der dingen gebleven? Wat is er nog over van onze toekomst? Waar ligt onze toekomst in godsnaam?
De toekomst en de vrouwenpartij
Wij Vrouwenpartij denken dat de oplossing ligt in eenheid en harmonie, in samenwerking tussen de mannenmaat en de vrouwenmaat, de synthese van waarden en cijfers. De mannenoplossing met cijfers is onwerkzaam en failliet. De vrouwenoplossing met waarden kan een nieuw evenwicht bewerkstelligen. Een noodzakelijk evenwicht om de huidige misstanden op te lossen en te voorkomen. De man-vrouw maat van de dingen sluit niets uit. Alleen het geheel telt. Eenheid gaat voor alles.
Pas dit principe toe op de problemen met stikstof, met CO2, met de overgang naar duurzame energie, met armoede en ongelijkheid en huisvesting; pas het toe bij het neoliberalisme, immigratie en integratie, en het beeld van ochtendgloren dat dan zichtbaar wordt is er één waar niets uitgesloten en buitengesloten wordt door de toepassing van eenvoudige universele waarden.
[/vc_column_text][vc_column_text]Vraag: de Vrouwenpartij schrijft dat alles sneller gaat dan verwacht: hoe kun je temidden van die snelle ontwikkelingen juiste voorspellingen doen?
22 mei 2022
Antwoord:
Inleiding: door de doorbraak van individuele vrijheid in de 60-er jaren is het maatschappelijk leven in een stroomversnelling geraakt. Het begon met de pil die vrijheid bracht voor de vrouw in het gezinsleven, tegelijkertijd was er een ongekende economische ontwikkeling die welvaart in elk gezin bracht, die weer gevolgd werd door technologische ontwikkeling met behulp van computers en pc’s welke weer de basis vormden van een ononderbroken revolutie in het bedrijfsleven, welke een evolutionaire sprong veroorzaakte met de komst van internet, email en smartphone die ons met alles en iedereen in de wereld verbond. Binnen 60 jaar een sprong van de geborgenheid van dorp en stad naar avonturen over de gehele wereld.
Wie had deze fysieke eenwording overtuigend kunnen voorspellen?
Voorspellen
Voorspellen en plannen is iets dat goed past in de mentaliteit en het georganiseerde denken van mannen. De methode, die gevolgd wordt, is gebaseerd op het verleden, de wetenschap en wat natte vinger werk. In een tijd dat het verleden niet herhaald wordt, dat de wetenschap met de handen in het economische haar zit en natte vinger werk nog minder zekerheid biedt, komt voorspellen in een nieuw perspectief te staan. Het vrouwelijk perspectief. Wij beredeneren zaken niet, wij voelen ze aan en koppelen ze aan de wetenschap van leven, van hoe dingen bewegen.
In de mannenwereld van statistiek ligt de zekerheid in de herhaling van dingen. Maar in de vrouwenwereld van gevoel en intuïtie ligt de zekerheid in variatie, gebaseerd op de unieke variatie van elk levend wezen. Voor de man is dit juist totale onzekerheid en volledig onwerkbaar. Toch voelen vrouwen het vaak correct aan en bewijzen daarmee dat zekerheid en voorspelbaarheid wel degelijk onderliggende karakteristieken zijn van de vrouwelijke intuïtie en het voor mannen onvoorspelbare leven. Het enorme voordeel van aanvoelen is dat het instant resultaat biedt, terwijl het resultaat via wetenschappelijk mannenonderzoek maanden tot vele jaren op zich kan laten wachten en daarmee hopeloos achter de tijd aanloopt.
De snelheid van de natuur
En nu zien we een bijzondere parallel: diezelfde snelheid van ontwikkeling, van evolutie en revolutie, zien we zich afspelen in de natuur met als voorbeelden de klimaatveranderingen, een pandemie als corona en het opstandige weer. De grote vraag is vervolgens: bestaat er een verband? Wordt dezelfde grote sprong die wij in de maatschappij maken ook in de natuur gemaakt? Is de snelheid van verandering zelfs sneller in de natuur?
De intuïtieve vrouw ziet direct het verband want ze kent de eenheid van leven, maar de verstandelijke man blijft in het ongewisse en moet wachten op wetenschappelijk bewijs. Dat bewijs, als het er überhaupt komt, zal zeker 10 jaar op zich laten wachten. De wetenschappelijke man kan het voor het gemak ook afdoen met ‘gewoon toeval’, ‘niet te bewijzen’, ‘wat is het belang?’ Gevolg: tien verloren jaren en hopeloos achter de feiten aanlopen!
Het verband tussen de grote natuur en ons leven
Als zo’n groot verband bestaat tussen mens en natuur, wat kunnen we daaruit leren?
Stel dat de natuur ons een spiegel voorhoudt, wat zien we dan? Is klimaatverandering een persoonlijke straf of een zegen die de wereld kan redden van ons ego en het gevolg van egoïsme: ongelijkheid? Is een pandemie een straf of een zegen die aantoont dat we meer om anderen moeten geven? Is de aanval op Oekraïne een zegen voor het gevoel van medemenselijkheid en voor de energietransitie die met een ongekende snelheid wordt aangezwengeld en het begin van het eind van het succes van dictators?
In het geval dat de wereld evolueert naar eenheid is alles een zegen, omdat al deze rampen die evolutie versnellen. Zijn ze een steun in onze rug om radicaal te kunnen inzetten op noodzakelijke veranderingen in ons gedrag en leven, onze psychologie, onze inzichten.
Zou het kunnen zijn dat de grote natuur onze grootste medestander is in de evolutie van ons menszijn? Zou het kunnen zijn dat goedheid als waarde het grote doel is van mens en natuur op aarde? Wij vrouwen denken en voelen en voorspellen van wel. Eenheid, samenwerking en harmonie zijn namelijk onze basiswaarden.
Duizenden jaren zijn we onderweg, maar nu met de grote natuur aan onze kant, worden we uiteindelijk gedwongen goede mensen te worden om te kunnen ontsnappen aan meer groeiende rampen? Een betrouwbare voorspelling?
[/vc_column_text][vc_column_text]Die wetenschappelijke wereld van de mannen toch….
6 oktober 2021
Ik doe iets maar het is niet wetenschappelijk bewezen dat het werkt.
Ik eet iets maar het is niet wetenschappelijk bewezen dat het goed of beter of slechter is.
Ik denk iets maar het is niet wetenschappelijk bewezen dat het klopt.
Ik voel iets maar het is niet wetenschappelijk bewezen dat ik het voel.
In het kort: iets bestaat niet als het wetenschappelijk niet bewezen is?
Wetenschappelijk niet bewezen? Dan wordt ‘het’ afgedaan met een keuze uit: zweverig, onwetend, ingebeeld, verzonnen, wijsgemaakt, niet logisch of fout, vreemd en raar, vergezocht, gek en stom, nietszeggend, of wat dan ook.
Allemaal mannen-oordelen in het geval dat de wetenschap het niet weet, niet (genoeg) onderzocht heeft, er niet uit komt, niet eenduidige of zelfs tegengestelde resultaten vindt etc. Vergeet ook niet dat het vaak geacht wordt niet waard te zijn om te onderzoeken. En als het wel waard is om het te onderzoeken er geen financiering te vinden is.
Dit wordt vooral veroorzaakt door angst: wie weet wat voor ongewenste resultaten je kan vinden en eerder wetenschappelijk onderzoek misschien wel verdacht wordt of weersproken. Nooit onderzoek doen naar ‘zweverige’ onderwerpen is het vaste motto en de dichtgetimmerde ‘wetenschappelijke’ houding.
Maar als de fundamentele wetenschap het over íets eens is, is dat geen onderzoek doen altijd onwetenschappelijk is, en een doodzonde aan de wetenschap.
Zonder onderzoek over iets oordelen is het meest onwetenschappelijke wat er bestaat.
Wij vrouwen kijken niet vreemd op als mannen niet anders kunnen dan zich verschuilen achter ‘niet wetenschappelijk bewezen’. Wij vragen ons af hoe het zit als het later wel wetenschappelijk bewezen wordt. Wat eerst niet waar was of waar kon zijn, is nu opeens wel waar? Dan is het toch altijd waar geweest en heb je er altijd naast gezeten, toch?
Wij vrouwen vragen ons ook af hoe het zit met de zogenaamde bewijzen van de zachte wetenschappen (waaronder economie, psychologie, biologie en geneeskunde), die weinig gemeen hebben met de bewijzen van de harde wetenschappen (natuurkunde, scheikunde). Bewijzen uit onderzoeken van de harde wetenschap zijn herhaalbaar met altijd dezelfde uitkomsten, maar de zachte wetenschap krijgt bij elke herhaling nooit dezelfde uitkomsten. Bij de zachte wetenschappen kun je zelfs tegengestelde uitkomsten krijgen, zoals ‘boter is al meer 50 jaar slecht voor onze gezondheid’ en nu bewezen beter dan margarine (wat elke Fransman altijd geweten heeft). Of, ‘er is geen geld voor….’ en opeens is er wel 95 miljard euro voor het bestrijden van de gevolgen van de corona epidemie. Bij de zachte wetenschappen is het maar hoe je er naar kijkt, hoe je het onderzoekt, hoe je de resultaten interpreteert of manipuleert. Het is niet moeilijk om naar een bepaalde conclusie toe te werken. Vaak bepaalt de opdrachtgever en financier wat de uitkomst moet zijn. Heel geloofwaardig die wetenschap!
Wij vrouwen hebben echter de mogelijkheid om zelf onderzoek te doen. Wij baseren alles van en in het leven simpelweg op ervaring, wat we ‘de wetenschap van leven‘ noemen.
Bijvoorbeeld homeopathie is volgens mannen niet wetenschappelijk bewezen en dus een niet ernstig te nemen pseudo-wetenschap. Wij vrouwen zien de positieve resultaten van homeopathie bij onze kinderen en weten genoeg. Mannen negeren goede homeopatische resultaten op basis van ‘het is toeval’, ‘het is placebo-effect’, ‘het is bijgeloof’, ‘het kind was zonder ook wel beter geworden’, dus dat het kind beter wordt telt niet als resultaat. Het telt niet dat het kind beter wordt want het past niet in de mannenstatistiek? Ontkennen van feiten is een teken van zwakte en ongeloofwaardig. Onze mannen ontkennen iets als ze iets niet begrijpen of het boven hun pet gaat: standaard reactie.
In ‘de wetenschap van leven’ gaat het om ervaring, draait het om dat ene resultaat. Wij vrouwen weten en begrijpen dat niets toeval is in een wereld van oorzaak en gevolg. Er is altijd een oorzaak en die oorzaak is alleen toeval als je de oorzaak niet weet. Statistiek en kansberekening zijn daarom toepassingen die alleen iets zeggen over de mannenlogica maar weinig zeggen over de werkelijkheid van alledag. Er bestaat geen kans van 50% dat jij iets krijgt. Je krijgt iets niet of wel, i.e. de ‘kans’ is 0% of 100% en je kunt het geen kans noemen als het oorzakelijk vast staat of je het wel of niet krijgt. Dat is vrouwenlogica.
Hoeveel meer zekerheid geeft de wetenschap van leven ten opzichte van de onzekerheid van statistiek, van uitkomsten van gekozen uitgangspunten, van de vele en verschillende politieke standpunten, van toekomst berekeningen en projecties zonder toekomstvisie?
Bovenstaande geeft inzicht in het enorme verschil tussen een wereld gevormd met mannenlogica en een toekomst gebaseerd op vrouwenlogica. Een wereld van verschil 😉.
[/vc_column_text][vc_column_text]Essay: ‘De leugen regeert’ is gebroken?
2 april 2021
De hoogst geplaatste persoon in onze maatschappij, onze minister-president, liegt!
De Vrouwenpartij heeft al eerder geschreven dat 10 jaar geleden iemand een leugenaar noemen de grootste belediging was die je kon uiten. Absoluut ‘not done, never’.
Maar kort erna begon het fenomeen fact-checking. En niet lang daarna werd het woord leugenaar uitspreken toegestaan. Een jaar of 5 later kregen we het fenomeen dat leugens ‘alternatieve feiten’ konden zijn en als dusdanig niet meer vielen onder echte leugens. Het hoogtepunt werd bereikt door een president die in zijn ambtsperiode schaamteloos tienduizenden leugens vertelde, die door de helft van de bevolking als waar werden geconsumeerd.
De Vrouwenpartij voorspelde dat deze ontwikkeling het einde van de leugen moest inluiden. We zien op alle fronten dat de leugen niet meer te verbergen is en niet meer houdbaar. De overheid moet erkennen dat de toeslagen-affaire het topje van de ijsberg is en ambtenaren op zoveel plaatsen hun boekje te buiten gaan door de menselijke maat te ‘vergeten’ in een mensenmaatschappij. Misbruik schandalen zijn niet meer te verbergen onder het tapijt. Consumenten misleidingen gemaskeerd door lobby’s van de grote bedrijven komen overal boven water. Het systeem van de onafhankelijke wetenschap en universiteiten is niet ongevoelig gebleken voor omkoping en manipulatie. De grote tekortkomingen in en smoezen over het test- en vaccinatie beleid blijven niet onopgemerkt.
De grote en meest interessante vraag is vervolgens: is de macht van de leugen gebroken? Voorgoed? Is de tijd aangebroken dat we voor de grote keuze staan? In alles consequent gaan kiezen voor waarheid, voor waarden? Of blijven we nog een tijdje doormodderen omdat we ‘vergeten’ zijn wat het is mens te zijn?
Als we de ‘gebroken leugen’ plaatsen in dit tijdsgewricht waar klimaatverandering en de wereldwijde pandemie ons verenigt en ons, de gehele wereld, dwingt samen te werken, lijkt het er dan niet op dat waarden de instrumenten zijn waarop we onze toekomstige wereld kunnen bouwen en waarmee we de bedreigingen kunnen overwinnen?
[/vc_column_text][vc_column_text]Essay: De Natuur ontwaakt
12 oktober 2020
De Natuur kan het niet aan ons overlaten. Wij zijn op het pad om onze wereld te vernietigen. De Natuur moet ons helpen en onze ogen openen voor onszelf en de toekomst.
De meest opvallende methode die de Natuur gebruikt lijkt zich te richten op het vergroten van de tegenstellingen in ons leven, onze samenleving en in de wereld.
We zien dat bij de VS en de Brexit in de Westerse wereld waar oude samenwerkingsverbanden en structuren worden afgebroken om zo ruimte te maken voor nieuwe inzichten en initiatieven aan de andere kant, waar de onmogelijk geachte samenwerkingsverbanden tussen de Arabische landen en Israël een goed voorbeeld van zijn. Niets hoeft te blijven wat het was.
We zien dat bij de wetenschap die een deel van haar geloofwaardigheid moet inleveren voor alternatieve feiten en complottheorieën en zo gedwongen wordt om eigen wetenschappelijke uitwassen te beteugelen en in haar geheel te hervormen, zodat onafhankelijkheid gegarandeerd wordt en gemanipuleerde en betaalde onderzoeksresultaten onmogelijk worden gemaakt.
We zien dat bij de corona-pandemie die economieën dwingt globaal in te ruilen voor lokaal, die de deuren opent om klimaatmaatregelen en verduurzaming op grote schaal versneld door te voeren, die laat zien dat er geld in overvloed is om de maatschappij te hervormen, die de invoering van een universeel basisinkomen nu mogelijk maakt, die alles met massa inperkt (zoals massa-toerisme, massa-samenkomsten, massa-productie, massa-consumptie).
We zien dat in ons leven waar de corona-pandemie thuiswerken de norm maakt, waar uitgaan opnieuw uitgevonden moet worden, waar -door het wegvallen van allerlei vaste waarden in ons leven- we opnieuw de zin van ons leven moeten overdenken. Aangaande dat laatste: is zoveel mogelijk geld verdienen en beleggen nog steeds het juiste en slimme doel in mijn leven, is carrière maken het hoofddoel, is een tweede auto, een tweede huis, een tweede ….. nog wel belangrijk genoeg om na te jagen? Is de waarde van status niet heel snel aan het veranderen en wordt mijn huidige status mijn zwakte die ik moet verantwoorden in de toekomstige maatschappij?
Meegaan de toekomst in of achterblijven in de hypnose, is de vraag?
[/vc_column_text][vc_column_text]Essay: The Universe Knows Right from Wrong – Issue 89: The Dark Side – Nautilus
13 september 2020
Een lang artikel maar een prachtig voorbeeld van de exploraties van de ‘human mind’?
Nee, van de mannen mind, vinden wij vrouwen. Wij vrouwen zijn simpele wezens, staan met beide benen op de grond, willen en kunnen niet omgaan met ‘kan niet’ als antwoord op een wezenlijk probleem en begrijpen iets alleen als het eenvoudig gesteld is.
Nemen we het artikel dan zien we de worsteling en de problemen die mannen hebben met de werkelijkheid. In dit geval met de werkelijkheid van het universum en de werkelijkheid van bestaan.
De vrouwenkijk is echter heel eenvoudig. Het universum is in balans, het is in evenwicht en dat kan ieder mens zien en ervaren. Zou het niet in balans zijn dan zou het op elk punt uit elkaar vallen en dat doet het ogenschijnlijk niet. Dus evenwicht is het basisprincipe van het universum. In elk deel of deeltje dient dat evenwicht te bestaan en is dus in alles terug te vinden. Op aarde is de Natuur in evenwicht. Het is een dynamisch evenwicht want van alles kan verstoord worden, maar een nieuw evenwicht is daarna onvermijdelijk. De Natuur heeft geen gebrek aan experimenteer kracht en vermogen.
Nu we echter in de tijd van de mens zijn aangekomen, is er een nieuwe dimensie van bestaan en leven toegevoegd. In de Natuur organiseert Moeder Natuur alles, maar sinds de mens er is, is er een wezen bij gekomen dat zelfbewust is en zelfstandig kan opereren in de wereld. De wil van de natuur heeft te maken gekregen met de wil van de mens. Echter zolang de mens in evenwicht met de natuur bleef opereren was het een verrijking van het leven op aarde.
Toen de mens echter de macht kreeg over destructieve middelen veranderde er veel. De wereld kan totaal vernietigd worden met atoomwapens, de natuur enorme schade worden toegebracht door klimaatverandering veroorzaakt door de mens, het milieu zo toegetakeld dat alles er in onze gezondheid aantast.
Kortom, de mens is de originele balans in de natuur en de wereld enorm aan het verstoren, met ook alle psychologische gevolgen voor hemzelf.
Wat nu zegt de vrouw, wat is de oplossing?
Het antwoord is eenvoudig. Het antwoord ligt bij waarden implementeren in ons bestaan, in ons leven, in onze wereld. En waarom? Waarden zijn instrumenten van harmonie. Harmonie terugbrengen op plaatsen van disharmonie is de enige echte oplossing die evenwicht kan herstellen. De wereld waar we nu in leven is het resultaat van enorme krachten en machten die disharmonie (blijven) veroorzaken. De disharmonie die ongelijkheid veroorzaakt, armoede, oorlogen, ziekten, klimaatveranderingen, economische rampen – alles man-made. En we kunnen ons nu zelfs afvragen of klimaatveranderingen en pandemieën niet het gevolg zijn van de macht van Moeder Natuur die ons kan dwingen tot rede en samenwerking te komen om zo de disharmonieën de wereld uit te helpen. Gaan we een harmonieuze toekomst creëeren voor onze kinderen en kleinkinderen of moeten zij de schade herstellen die wij voor hen achterlaten? De schade van het laatste egoïstische tijdperk.
Harmonie is iets wat vrouwen begrijpen en waar mannen grote moeite mee hebben om het te vatten, te bevatten. De mannelijke mind die alles in stukjes hakt om dingen te begrijpen, verliest daardoor altijd het geheel uit het oog, het overzicht, de relaties tussen dingen. Vrouwen zijn van nature verzorgend en harmonie minnend. Geef vrouwen de macht en heel veel problemen door disharmonie ondersteund, zullen vrijwel automatisch samen met de disharmonie verdwijnen.
Terugkomend op het artikel: het universum kent logischerwijs alleen goed want het blijft in balans, in evenwicht en in harmonie in leven op aarde. Met de komst van de mens is ook het kwaad geïntroduceerd in de vorm van disharmonie, maar ook de mogelijkheid om op eigen kracht en met eigen wilskracht het wonder van harmonie terug te vinden en nieuw te creëren op een hoger niveau van evolutie.
Bron: Nautilus
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
