We moeten allemaal voortdurend politiek correct zijn, alleen politiek correcte uitspraken doen. Met de grote vraag: hoever moeten we gaan in politiek correct handelen? Dienen we nu over te schakelen op ‘woke’ zijn, het nieuwe politieke correct?
Kunnen we nog wel niet-elektrisch autorijden, vliegen, vlees eten, ons laten vaccineren, kinderen krijgen, zonder zonnepanelen op ons dak, leven met een tegeltuin, kant-en-klaar eten, met vakantie in het buitenland, melk drinken zonder haver, arme mensen helpen, dingen weggooien die waarde hebben voor anderen, de overheid vertrouwen of economen of zelfs de geschreven geschiedenis, oude tv-series kijken en oude boeken lezen, stoppen met uitsluiten, optreden tegen radicalisering, mensen aanraken, knuffelen, zoenen, enz?
Opeens was het daar: politieke correctheid. Vroeger had je lijstjes van wat dit jaar uit was en wat dit jaar in gaat worden. Die lijstjes zijn vervangen door lijstjes van politieke correctheid, die dezelfde ontwikkeling doormaken als in- en uitlijstjes.
Alles in het sociale leven volgt de slingerbeweging als van een klok. Wij vrouwen zijn daar veel bewuster van dan mannen. Terugslag is voor mannen geen populair onderwerp om over na te denken. Ze moeten er niet aan denken en dat doen ze dan ook niet.
Terwijl wij vrouwen zien dat de slinger snel onze kant op beweegt, zien mannen vooral de weerstand die het oproept, zoals de toename van vrouwenhaat bij specifieke groepen. De MeToo beweging is echter de grootste en snelste ommekeer sinds de vrouwenemancipatie in de 60-er jaren. Voor mannen wordt het nooit meer hetzelfde. De grote uitdaging voor mannen is de transformatie naar evenwaardigheid en de acceptatie en toepassing van de zachte vrouwelijke waarden in hun eigen leven.
Politieke correctheid en het woke-zijn zijn voorbeelden van het einde van de slinger van intellectualiteit. Er komt een einde aan de superieure plaats die het intellect nu nog inneemt. Het opvoeren van de tegenstellingen heeft geen toekomst. Extremisme is een tijdelijke reactie, die geen wortel kan schieten.
De menselijke maat opent de weg van het hart met als kern compassie. Compassie voor de medemens, voor de natuur, voor het klimaat, voor de omgeving, voor de toekomst.
Vrouwen houden niet van de onophoudelijke Intellectuele oplossingen en het superieure gelijk van mannen. Voor hen zijn het niet meer dan spelletjes; DOEN oplossingen is wat ze vragen aan mannen.