Commentaar Vrouwenpartij: grote prangende vragen: hoe eerlijk zijn bedrijven tegen ons? Hoe transparant zijn ze in werkelijkheid? Hoe zijn ze begaan met ons welzijn, met ons milieu, met onze planeet? Is in dit kader greenwashing niet een grote wassen neus?
Hebben beloften op papier waarde?
De Vrouwenpartij laat zich geen lapje voor de ogen toveren. Er bestaan weinig bedrijven die echt om ons geven en het goed met de planeet voor ogen hebben. Bij welk bedrijf staat winst, om te delen met de aandeelhouders en het hoogste management, niet op de eerste plaats 🥇? Hoe anders worden de rijken steeds rijker en de meerderheid armer?
Zijn er trouwens goede voorbeelden van papieren beloften die door de industrie werden nagekomen? De praktijk is dat papieren beloften gebruikt worden om wettelijke regelgeving te vertragen en uit te stellen. Wettelijke regelgeving blijkt na zoveel jaren aan beloften toch nog nodig om bedrijven tot verantwoordelijkheid te dwingen.
Greenwashing is de nieuwe trend in papieren beloften. Hoe kan je beloften doen zonder onderliggende cijfers? Zonder onderbouwing en een gedegen tijdsplan? Hoe kan het iets anders zijn dan het ontlopen van verantwoordelijkheid, van verantwoording en een bewijs van simpel bedrog?
Het wapen van dreigementen
Dreigementen maken (en uitvoeren) is een snel groeiend maatschappelijk probleem aan het worden. Lontjes worden korter en de wereld veranderen dmv bedreigingen is aan de orde van de dag. Voor de Vrouwenpartij vooral een teken van onmacht en kiezen voor de kortste weg. De oplossing ligt bij het onmogelijk maken van anonieme bedreigingen, maar de privacy regels staan in de weg. Privacy handhaven is belangrijker dan de slachtoffers?
De trend van dreigementen wordt de laatste tijd ook gevolgd door bedrijven die het nieuwe wapen van dreigementen zien als mogelijkheid om verantwoordelijkheid te (blijven) ontlopen. ‘Als wij ons moeten gaan verantwoorden voor ons gedrag dan vertrekken wij, net zoals Shell, Unilever en DSM, uit Nederland’ is het chantagemiddel dat wordt ingezet als dreigement aan de regering.
Het laatste voorbeeld is Boskalis die dreigt Nederland te verlaten omdat het zich niet wil en niet kan verantwoorden voor schade aan natuur, milieu en mensenrechten bij haar aangenomen projecten in het buitenland. De komende wetgeving die bedrijven vraagt zich te verantwoorden voor de gevolgen van hun projecten op natuur, milieu en mensenrechten, is Boskalis in het verkeerde keelgat geschoten. ‘Hiermee kunnen wij niet werken en wij zullen Nederland verlaten als die wetgeving er hier doorheen komt’.
Zie het waarom in de VPRO Frontline reportage van Bram Vermeulen over Boskalis in de Filipijnen.
https://www.vpro.nl/programmas/frontlinie/artikelen/frontlinie-de-baggerbaai-op-de-filipijnen.html
De gevolgen
Shell en Unilever zijn uit Nederland vertrokken naar London. Heeft het die bedrijven veel opgeleverd? Naar een land gaan waar de economie in verval is geraakt, waar stijgende voedsel- en energieprijzen en inflatie een snel groeiend deel van de bevolking in armoede laat leven en hen fysiek in de kou laat staan. Twee bedrijven die megawinsten maken met de sterk gestegen voedsel- en energieprijzen, opgebracht door de burger. Alleen aandeelhouders kunnen daar blij mee zijn: rijker worden ten koste van medeburgers! Toch heeft pensioenfonds ABP haar les getrokken en verkoopt 9,5 miljard aan Shell aandelen. Bedrijven zonder waarden horen geen toekomst te hebben in aandelenportefeuilles.
Het tegenantwoord van deze bedrijven is natuurlijk: komt door Corona en Oekraïne en daar kunnen wij niets aan doen. Megawinsten maken waar jullie ook niets aan kunnen doen? En dat is zeker geen misbruik maken van de situatie? Boter op je hoofd?
Jullie komst naar de UK zal Shell bijzonder populair gemaakt hebben of toch niet? De oud-topman van Shell Jeroen van der Veer klaagde in zijn boek: De rode loper gaat niet meer uit voor Shell, en dat doet pijn. ‘Het is alsof het iets ergs is als je voor Shell werkt.’
Een vraag van de Vrouwenpartij: hoe lang zal het nog duren voor dit soort foute bedrijven stopt met aanvragen van subsidies? Een taak voor de overheid om subsidies voor grote bedrijven onmogelijk te maken? En vooral niet te luisteren naar hun papieren argumenten!
En zal het ooit zover komen dat zij overheidssteun zullen aanvragen om te overleven?
Lees hier het hele artikel: Greenwashen door creatief te boekhouden: zo doen bedrijven dat
Bron: change.inc
Kaz Schonebeek
9 februari 2023
Greenwashen door creatief te boekhouden: zo doen bedrijven dat
‘Net zero in 2050’, ‘onderweg naar CO2-neutraal’, ‘binnen 20 jaar emissievrij’. Bedrijven beloven heel wat als het aankomt op het terugdringen van hun broeikasgasemissies. Maar lang niet altijd is het duidelijk wat dat precies inhoudt, en hoe bedrijven van plan zijn hun beloftes waar te maken. Zo waarschuwde het CPD, een NGO die bedrijven helpt om hun emissies in kaart te brengen en terug te dringen, vandaag dat maar 1 procent van de 18.600 bij hen aangesloten bedrijven een geloofwaardig plan heeft om emissievrij te worden.
Greenwashing -iets duurzamer doen voorkomen dan het in werkelijkheid is- ligt dus op de loer. Dit blijkt ook uit recent onderzoek van het Duitse onderzoeksbureau New Climate Institute. Zij hebben de reductiedoelstellingen van 25 grote bedrijven, waaronder Unilever, Google en Volkswagen, uitgebreid geanalyseerd.
Uit die analyse wordt duidelijk hoe bedrijven hun reductiedoelstellingen opkalefateren. We nemen je mee langs vier van de meest gebruikte tactieken om duurzame doelstellingen mooier te laten lijken dan ze in werkelijkheid zijn.
1. Het weglaten van cijfers
De kortste klap om de papieren uitstoot van een bedrijf omlaag te brengen, is door het weglaten van informatie over hoeveel broeikasgassen het uitstoot. Hier worden allerlei tactieken voor gebruikt. Soms worden de grootste bronnen van uitstoot weggemoffeld in een voetnoot. Of kiest een bedrijf ervoor om hele gedeeltes van het productieproces buiten beschouwing te laten, of dochterondernemingen niet mee te tellen in de totale uitstoot van een bedrijf.
2. Onduidelijke baselines gebruiken
Het stellen van reductiedoelen is natuurlijk mooi, maar vanaf welk moment begin je met rekenen? Kies je voor een jaar waarin je toevallig heel veel hebt uitgestoten, of kies je voor een jaar dat representatief is voor de hoeveelheid broeikasgassen die je als bedrijf de lucht in pompt? Door handig met die baseline te schuiven (of in het midden te laten wat je baseline precies is) kunnen bedrijven hun behaalde reductie er indrukwekkender uit laten zien dan deze in werkelijkheid is.
3. Ambitieuze doelen stellen, maar geen plannen maken
Zeggen dat je in 2050 CO2-neutraal bent, kan iedereen. En 24 van de 25 bedrijven in het onderzoek doen dat dan ook. Maar om net-zero te worden, moet je wel een plan hebben om daar te komen. En daar lijkt het vaak aan te ontbreken. Slechts 15 van de 25 onderzochte ondernemingen geeft ‘enigszins gedetailleerde’ informatie over hoe ze de eigen voetafdruk omlaag gaan brengen. En maar 8 van de 25 bedrijven geeft informatie over hoe ze de emissies in de rest van hun keten willen terugdringen – terwijl daar gemiddeld 83 procent van de emissies die de bedrijven veroorzaken, wordt uitgestoten.
Lees ook: ‘Klimaatdoelen gesteld? Super, maar nu is het tijd voor actie’
4. Goedkoop compenseren
Om uitstoot van hun broeikasgassen te compenseren, kopen de meeste grote bedrijven ‘carbon credits’. Door bomen aan te laten planten, of te investeren in groene energie, compenseren ze voor de CO2-uitstoot die ze veroorzaken. Maar uit recente publicaties van onder andere The Guardian blijkt dat één van de belangrijkste bedrijven op het gebied van CO2-certificaten, niet hard kan maken dat hun projecten daadwerkelijk CO2-reducties opleveren.
Ook kan het kopen van carbon credits ervoor zorgen dat een bedrijf meer lijkt investeren in zijn klimaatdoelstellingen dan het daadwerkelijk doet. Want hoe ‘net-zero’ is bedrijf dat vrijwel niks doet aan het terugdringen van zijn eigen CO2-emissies, en zijn schuld afkoopt door te investeren in windparken?
