Commentaar Vrouwenpartij: weer een interessante column van Sander die een werkelijk en groeiend probleem aanstipt: mannen zijn verward over wat een man is of hoe het in deze tijd is een man te zijn.
Geen toekomst voor de huidige man?
De hoofdoorzaak is natuurlijk de opleiding van vrouwen die de rolverdeling man-vrouw op haar kop heeft gezet. De eeuwenoude afhankelijkheid van de vrouw van de man is gestadig en onomkeerbaar aan het afbrokkelen. Door haar opleiding kan de vrouw nu in haar eentje voor zichzelf en zo nodig voor haar gezin zorgen. De afnemende sociale druk om kinderen te krijgen zorgt er voor dat een derde van de vrouwen kiest om kinderloos te blijven. De afbrekende noodzaak een man in te palmen vanwege de noodzakelijke financiële steun, laat haar afhankelijkheid zienderogen naar nul neigen.
En aan de andere kant is er de man die emotioneel niet minder afhankelijk wordt van de vrouw. En die man ervaart dat zijn ogenschijnlijke mentale superioriteit, zijn financiële macht en invloed niet meer doorslaggevend blijken voor haar. En natuurlijk: het MeToo fenomeen dat alle kanten op blijft groeien, maakt het niet gemakkelijker voor hem. Kortom: de man is het op vele fronten aan het verliezen met een vervelend gegeven dat het geen goede verliezers zijn. De prangende vraag is vervolgens: hoe ziet de toekomst er voor de man uit?
Hoe het begon
Wij schrijven zo vaak dat alle veranderingen in onze samenleving in de 60’s zijn begonnen. ‘Mothers little helper’ gaf de vrouw de vrije keuze over (minder of geen) kinderen krijgen. ‘Baas in eigen buik’ was een motor voor emancipatie. Het verbod op een eigen bankrekening werd opgeheven. De huishoudschool verdween en hoger onderwijs voor meisjes kwam in haar plaats. Het opende allemaal de komst van het tweeverdieners-gezin met een enorme toegenomen welvaart als gevolg. Een sprookje toch?
Het sprookje werd echter ook vergezeld door een ongekende persoonlijke vrijheid die leidde tot een sterk verminderde sociale controle en daarmee het vervagen van normen en waarden. Vrijheid is het hoogste goed, maar als het niet samen gaat met persoonlijke verantwoordelijkheid dan leidt het tot ego excessen als graaien, machtsmisbruik, gebrek aan medemenselijkheid, compassie en behulpzaamheid.*
De vrouw van de toekomst
De groei van vrouwen in alle aspecten van het leven is niet meer te keren. De poging van IS en de Taliban om vrouwen ongeletterd en met veel kinderen binnenshuis te houden, geeft aan hoe goed mannen weten hoe gevaarlijk vrouwen voor hen kunnen worden. De toekomst van onze samenleving ligt ontegenzeggelijk in handen van de vrouw. Vrouwen zijn in principe betere en meer efficiënte managers die zich niet bezighouden met dat eindeloos vertragende hanengedrag. Zij voelen aan wat werkt in de samenleving en kunnen zo direct anticiperen en handelen. Het eeuwige ‘kanniet’ van mannen vervangen zij door ‘hoe kan het wel’. Beperkende regels zijn voor haar bij voorbaat verdacht want zij kent de gevolgen aan de lijve. Regels worden in haar visie alleen gebruikt om zaken te versnellen en te vergemakkelijken. Haar voorbeeld zijn de regels voor haar kinderen in de kinderopvang en in het onderwijs, die íedereen (kinderen en onderwijzers) gevangen houden en de individuele vrijheid van de kinderen tot een minimum wil inperken (want dat is wat we 100 jaar geleden al wilden bereiken: gehoorzame burgers).
De tijd dat we allemaal hetzelfde dienen te leren ligt ver achter ons. Voor ons onderwijs zijn internet, sociale media en ChatGPT onhandelbare zaken, die moeten worden buiten gehouden, omdat ze niet met regels te controleren en te beperken zijn? Wij leiden personen ondertussen op voor banen die er binnenkort niet meer zullen zijn, maar niet voor banen in en van de toekomst.
De man van de toekomst
En wat is de positie van de man in die toekomst samen met de vrouw? In wezen is het niet ingewikkeld. De man heeft een toekomst van waarde als hij de dominantie van macht in zijn leven en handelen vermindert en uiteindelijk uit eigen wil opgeeft. Het mannelijk ego en de eigenwaarde van de man is gebouwd op macht (en geld en bezit) en wordt ermee in stand gehouden.
Macht is tegelijkertijd geen bepalend fenomeen in het leven van de vrouw, zoals we kunnen zien in haar gebrek aan agressie en het ontbreken van liefde voor (oorlog)geweld.
Zijn traditionele macht over de vrouw, gebaseerd op spierkracht, op bezit, op financiële afhankelijkheid, op dreiging van allerlei soort, is tegenwoordig zover geërodeerd dat de man zijn gevoel van identiteit gebaseerd op macht aan het verliezen is. Een gevoel van verwarring is daarbij vrijwel onvermijdelijk. Hij is zijn ankers aan het verliezen, terwijl zijn lichamelijk en emotionele afhankelijkheid van de vrouw in stand blijft. Hoe verwerk je de overgang van macht naar onmacht? Ontkennen en je heil zoeken bij Andrew Tate? De vrouw de schuld geven van alles waaraan je onderhevig bent en vrouwenhaat beoefenen? Welk resultaat voorzie je eigenlijk? Terug naar de Middeleeuwen?
Of kun je als man de werkelijkheid onder ogen zien en je voorstellen wat het is om geen macht over vrouwen te hanteren? Simpelweg accepteren en je aanpassen? Wij vrouwen weten nog wel dat de man in de 60’s moest accepteren dat met een maagd trouwen niet meer mogelijk was en niet accepteren betekende: geen vrouw voor jou.
Hoe eenvoudig is je macht over de vrouw opgeven in de praktijk? Alles samendoen wat je beiden kunt, psychologische en lichamelijke dwang uitsluiten (ze is niet je bezit), de kant of het standpunt van de ander zien en het een medebepalende factor laten zijn, waardering hebben en uiten voor alles van de ander, meevoelen met de ander, de ander elke dag een keer verrassen, de eigenwaarde van de ander verhogen, de beste maatjes zijn, doe beiden waar je het best in bent en het meest gelukkig van wordt, altijd voorkomend willen zijn (doen voor de ander het vraagt, geven voordat de ander de wens of het verlangen voelt), beiden de waarden kiezen die je het best liggen, de ander blij maken, enz.
Geen macht en machtsmiddelen gebruiken is de uitgekozen weg naar harmonie en geluk.
Dezelfde aanpak kun je in je werk en in het openbare leven toepassen. Wees bijvoorbeeld aardig in plaats van stoer. Help ongevraagd elke vrouw die hulp kan gebruiken. Bescherm elke vrouw (samen sta je sterker). Bluf niet over vrouwen. Raak een vrouw, hoe goed bedoeld ook, nooit ongevraagd aan. Accepteer elke lhbtiqap+ persoon zoals jijzelf geaccepteerd wil worden. Verlaat elke ruimte pas als iedereen blijer is dan toen je binnenkwam. Kijk niet weg bij verdriet of hartpijn. Wees als man altijd de perfecte gentleman. Zie onder het artikel: The Definition of a Gentleman door Cardinal Newman**.
Van centrale naar decentrale macht
We kunnen ons, zoals gewoonlijk, niet inhouden als het over macht gaat en gaan op herhaling.
Een hoofdthema van de Vrouwenpartij is dat wereldwijd centrale macht wordt overgedragen of verschuift naar decentrale macht en welke eindigt bij individuele macht van elke burger.
Toepasselijke voorbeelden zijn de opwekking van eigen energie, stadslandbouw, tiny houses, basisinkomen, ZZPers, eigen keuze banen, nieuw pensioenstelsel, die de macht wegnemen bij de huidige machtsuitoefenaren en in onze eigen handen leggen.
Hetzelfde zien we in het groot. De fossiele machthebbers verliezen het van lokale duurzame energiewinning. Dictatoriale macht boet in aan effectiviteit en invloed en roept op tot collectief verzet. ChatGPT bevrijdt je van de noodzaak van zovele experts en kan de expert in je leven worden en kan zonder tussenkomst al je problemen verlichten?
*Wij hebben regelmatig geschreven dat een universeel basisinkomen veel van het kwaad in onze samenleving zal keren, maar door het ontbreken van de gunfactor werpen de mensen die het niet nodig hebben nepfeiten en nepargumenten in de discussie om te voorkomen dat er gratis geld gegeven kan worden aan gezinnen en kinderen die dagelijks lijden onder armoede. Weet wel: de mensen die arm zijn, zijn het omdat jij rijk bent. Hoe kunnen zij geld met geld maken zoals jij doet? Hoe komen zij aan aandelen, aan bonussen, aan bezit dat in waarde toeneemt? Waarom, in godsnaam, heb jij recht op zoveel geld en zij niet?
Onze vraag: het zijn vaak alleen rampen die mensen tot zinnen brengt. Is het nodig dat de beurzen instorten om evenwicht te brengen? Dat een nieuwe pandemie alleen jongeren laat overleven? Maken verdergaande klimaatgevolgen SUV’s onhoudbaar asociaal? Moet onze maatschappij ontwricht raken om die ongelijkheid en non-solidariteit te breken? Of kiezen we ervoor om rampen met alle mogelijkheden en dus alle mogelijke good-will te keren?
Iemand zei: wat als het zover komt dat ieder mens een ander mens nodig heeft om te overleven en daarvoor moet betalen met de helft van zijn bezit. Wie zegt dan: ik gun het de ander niet en ga dan liever dood?
** Definition of a gentleman – Cardinal Newman – 1852
Hence it is that it is almost a definition of a gentleman to say that he is one who never inflicts pain. He is mainly occupied in merely removing the obstacles which hinder the free and unembarrassed action of those about him; and he concurs with their movements rather than takes the initiative himself.
His benefits may be considered as parallel to what are called comforts or conveniences in arrangements of a personal nature; like an easy chair or a good fire, which do their part in dispelling cold and fatigue, though nature provides both means of rest and animal heat without them. The true gentleman in like manner carefully avoids whatever may cause a jar or a jolt in the minds of those with whom he is cast — all clashing of opinion, or collision of feeling, all restraint, or suspicion, or gloom, or resentment; his great concern being to make every one at his ease and at home. He has his eyes on all his company; he is tender towards the bashful, gentle towards the distant, and merciful towards the absurd; he can recollect to whom he is speaking; he guards against unseasonable allusions, or topics which may irritate; he is seldom prominent in conversation, and never wearisome. He makes light of favors while he does them, and seems to be receiving when he is conferring (hij lijkt te ontvangen als hij geeft).
He never speaks of himself except when compelled, never defends himself by a mere retort; he has no ears for slander or gossip, is scrupulous in imputing motives to those who interfere with him, and interprets everything for the best. He is never mean or little in his disputes, never takes unfair advantage, never mistakes personalities or sharp saying for arguments, or insinuates evil which he dare not say out. From a long-sighted prudence, he observes the maxim of the ancient sage, that we should ever conduct ourselves towards our enemy as if he were one day to be our friend. He has too much good sense to be affronted at insults, he is too well employed to remember injuries, and too indolent to bear malice. He is patient, forbearing, and resigned, on philosophical principles; he submits to pain, because it is inevitable, to bereavement, because it is irreparable, and to death, because it is his destiny.
If he engages in controversy of any kind, his disciplined intellect preserves him from the blundering discourtesy of better, perhaps, but less educated minds; who, like blunt weapons, tear and hack instead of cutting clean, who mistake the point in argument, waste their strength on trifles, misconceive their adversary, and leave the question more involved than they find it. He may be right or wrong in his opinion, but he is too clear-headed to be unjust; he is as simple as he is forcible, and as brief as he is decisive. Nowhere shall we find greater candor, consideration, indulgence: he throws himself into the minds of his opponents, he accounts for their mistakes. He knows the weakness of human reason as well as its strength, its province and its limits.
Lees hier de column: Progressievelingen laten het gesprek over rolmodellen en mannelijkheid over aan de markt en sociale media
Bron: volkskrant.nl
Sander Schimmelpenninck
Progressievelingen laten het gesprek over rolmodellen en mannelijkheid over aan de markt en sociale media
De Amerikaanse actieheld MacGyver concurreerde in de late jaren ’80 met veel plattere concurrenten als de A-Team en Knightrider, maar was duidelijk de meest inspirerende van allemaal. De ex-spion verafschuwde geweld en verfoeide vuurwapens – his brain was his weapon. Als een soort super-Delftenaar, inclusief de verlegenheid bij vrouwen, maakte hij vallen en bommen van duct-tape, kauwgom en lucifers. MacGyver stond altijd klaar om mensen te helpen en bestreed onrecht waar hij kon.
Ik moest aan mijn jeugdheld denken bij het lezen van het boek Of Boys and Men van Richard Reeves. In zijn boek schetst hij een overtuigend beeld van de groeiende achterstand van jongens en mannen in de VS, met name in het onderwijs. De man is ingehaald door de vrouw, en kan zich niet meer beroepen op het eervolle kostwinnerschap.
En dat leidt tot gevoelens van overbodigheid, achterstand en uiteindelijk rancune. Toch wordt het probleem met mannen meestal voorgesteld als een probleem van mannen. De man moet gerepareerd, want de man is niet meer van deze tijd, zo klinkt het. Maar daarmee worden structurele problemen ontkend en wordt er geen alternatief geboden.
Ook in Nederland is het bon ton om mannen op geen enkele manier serieus te nemen. Berichtgeving over mannen die achteropraken leidt tot voorspelbaar hoongelach van feministen en wittevoetjesmannen, en in reclames wordt de Nederlandse man neergezet als een eeuwige loser, die als een geslagen hond achter zijn vrouw aanhobbelt in de supermarkt. Een land vol Frank Lammersen en Thomas Acda’s: wat zullen die sukkels vandaag weer voor doms doen?
In Zweden, net als Nederland ooit een progressief gidsland, is duidelijk zichtbaar waar de oplopende achterstand van mannen in het onderwijs toe leidt. Meer dan 60 procent van de studenten aan de universiteit is er vrouw. In een wereld waarin opleidingsniveau stemgedrag bepaalt, leidt dat tot een enorm verschil in stemgedrag tussen mannen en vrouwen. Zo peilen de Zweedse sociaaldemocraten 38 procent bij vrouwen, en maar 24 procent bij mannen. De extreemrechtse Zwedendemocraten peilen juist maar 14 procent bij vrouwen, en liefst 23 procent bij mannen.
Die enorme verschillen tasten het weefsel aan van een maatschappij en hebben de potentie het land te verscheuren. Het doembeeld ontstaat van progressieve steden vol hoogopgeleide vrouwen en conservatieve achterlanden vol achterblijvende mannen. En dit zijn geen verschillen die door progressief beleid zijn veroorzaakt, maar juist door neoliberaal beleid. Veel Zweedse scholen zijn geprivatiseerd, met desastreuze gevolgen voor moeilijkere (en dus duurdere) jongens, die niet meer de aandacht krijgen die nodig is.
Zowel links als rechts koppelt mannelijkheid aan conservatisme en kapitalisme; volgens links zorgt mannelijkheid voor de excessen van beide, terwijl rechts de rijke, selfmade familieman als het ultieme mannelijke rolmodel viert. Niet gek dus dat jonge mannen weinig alternatief zien dan als een opgepompt Wallstreetwolfje te voldoen aan het stompzinnige beeld van mannelijkheid dat sociale media hem voorschotelen; welk alternatief hebben ze nu helemaal?
Progressievelingen hebben geen plan voor de man. Zij ridiculiseren alle zorgelijke signalen en laten het gesprek over mannelijkheid, rolmodellen en eergevoelens over aan de markt en sociale media. Die weten er wel raad mee.
Wie naar de feiten kijkt, ziet wie werkelijk het meest onder druk staat in onze maatschappij: jongens uit sociaal-economisch zwakke gezinnen, vaak met een afwezige vader. Er is geen weldenkend mens dat de geweldige vooruitgang die vrouwen de afgelopen decennia hebben geboekt wil terugdraaien, maar er lijkt mij niets progressiefs aan het negeren van de problemen van veel (jonge) mannen. Ook jongens van nu hebben recht op een MacGyver, want anders resteert Andrew Tate.
