Commentaar Vrouwenpartij: het wordt nogmaals duidelijk gemaakt in onderstaand verhelderend artikel: we zijn een sensatiemaatschappij geworden die het contact met de werkelijkheid grotendeels verloren is. De onderbuik vol sensatie regeert in ons leven. Dingen en zaken worden uitvergroot gebracht en verkocht als waar.
Alle problemen bij de jeugd waarin we geloven nemen af
Wij geloven dat jonge criminelen al maar jonger worden, wij geloven dat jongeren overmatig aan de alcohol zijn, wij geloven dat de jeugdcriminaliteit de pan uit rijst, wij geloven dat de jeugd minder naar de ouders luistert – en al die zaken en geloven zijn niet onderdeel van de werkelijkheid. In werkelijkheid zijn al die dingen juist afgenomen, waarbij de halvering van de jeugdcriminaliteit in 12 jaar tijd geen enkel gehoor heeft gekregen. Positieve sensatie is qua nieuws zoveel minder waard dan negatieve sensatie.
De sensatie rond politieke partijen
De onderbuik op zoek naar sensatie is een steeds grotere hoofdrol gaan spelen in de huidige politiek. Zoals de BBB die de grootste gaat worden en de premier gaat leveren. Een partij wiens succes gebaseerd is op sensatieboeren met een onmogelijk stikstof probleem, wat burgers moeilijk lang kan gaan boeien. Het boerenargument ‘zonder boeren geen eten‘ is van de zotte als we 80% van onze landbouw en veeteeltproductie exporteren en een groot deel op ons bord nu al geïmporteerd wordt. Hoe lang kan je dat argument als je beste argument volhouden?
Andere ’nieuwkomers’, als Frans Timmermans en Pieter Omtzigt, kiezen juist een positie zonder de bepalende invloed en sensatie van de onderbuik. Middellange en lange termijn politiek is wat wij als land nodig hebben. Verantwoordelijkheid nemen en al die beschamende affaires onmiddellijk menselijk en barmhartig afronden is de methode om vertrouwen te herstellen. Niet geld maar mensen horen centraal te staan in beleid en uitvoering. Het ongekend snel veranderende klimaat dwingt ons tot onmiddellijk handelen. Waarom wachten tot het ons allen in de portemonnee raakt?
De deksel gaat eraf?
37 miljard euro jaarlijks aan fossiele subsidies is zojuist bekend geworden (niet de minder dan 5 miljard die de regering voor waar hield).
5 miljard besparing als we de twee onnodige kerncentrales niet bouwen.
Miljarden worden verspild in de zorg en bij ziekenhuizen.
De cijfers van het immigratie- en asielprobleem blijken heel anders te liggen wanneer we weten dat verreweg het grootste deel van de immigratie uit de EU en Europa komt.
Nu de VVD geen controle meer kan uitoefenen over de verhulde cijfers kan het goed zijn dat de dekstel versneld van de pot met verrassingen gaat.
Integrale cijfers
Integrale becijfering is wat wij als samenleving nodig hebben. Cijfers waarin alle betrokken facetten in de samenleving meegenomen zijn. Zoiets als de TruePrice bij consumenten artikelen, waar ook de schade aan het milieu en de onderbetaling van de werkers meegenomen is in de consumentenprijs. Het heeft alles met eerlijkheid en een evenwichtige benadering te maken, waarden die broodnodig zijn in ons leven en in onze samenleving.
Lees hier het artikel: Criminoloog Frank Weerman ziet een verband tussen smartphonegebruik en sterke daling jeugdcriminaliteit
Bron: Volkskrant.nl
Anneke Stoffelen
7 september 2023
Criminoloog Frank Weerman ziet een verband tussen smartphonegebruik en sterke daling jeugdcriminaliteit
Het aantal criminele jongeren is het afgelopen decennium meer dan gehalveerd. Hoe kan dat? Criminoloog Frank Weerman heeft wel een idee: ‘Wie bezig is met zijn smartphone, hangt niet op straat.’
Er werden geen chocoladeletters aan gewijd, geen journaals mee geopend. Toch zijn de droge cijfers die deze week op een rij werden gezet in een rapport van kennisinstituut WODC en het Centraal Bureau voor de Statistiek eigenlijk ronduit spectaculair: de jeugdcriminaliteit in Nederland is sinds 2010 met meer dan de helft gedaald.
Werden er in 2010 nog 31 op de duizend minderjarigen verdacht van een misdrijf, in 2022 waren dat er nog maar 14 op de duizend. In zelfrapportages van jongeren en enquêtes over slachtofferschap is eenzelfde gestage daling te zien.
Allerlei criminologen hebben zich het afgelopen decennium het hoofd gebroken over de vraag: hoe kan dit? Frank Weerman, bijzonder hoogleraar jeugdcriminaliteit aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam en verbonden aan het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving, is een van hen.
Wat verklaart die opmerkelijke afname van jonge verdachten?
‘Het is belangrijk om te benadrukken dat deze daling niet alleen in Nederland wordt gezien, maar dat er in de hele westerse wereld een afname van de jeugdcriminaliteit is vanaf ongeveer 2010. Je kunt je als regering daarom niet op de borst kloppen: dat hebben we even goed aangepakt. Want deze daling lijkt geen gevolg van specifiek beleid, eerder van een universele maatschappelijke verandering. Als je dan gaat kijken in de tijd, houdt de afname van de criminaliteit onder jongeren precies gelijke tred met de opkomst van de smartphone en sociale media.’
Jongeren zijn zo druk met online likes verzamelen, dat ze geen tijd meer hebben om het criminele pad op te gaan?
‘Dat is wel het idee ja, en dat wordt bevestigd door twee onderzoeken die de afgelopen jaren zijn gedaan in de Verenigde Staten en Zweden. Daaruit blijkt dat jongeren substantieel veel meer tijd zijn gaan besteden aan hun smartphone en veel minder tijd doorbrengen op straat. Uit eerdere criminologische onderzoeken weten we dat het veelvuldig rondhangen op straat, zonder een specifiek doel, een grote risicofactor is voor het plegen van misdrijven. Jongeren die zich op straat vervelen gaan elkaar uitdagen, spanning zoeken, en vinden daar een publiek van leeftijdsgenoten op wie ze indruk willen maken. Het verwerven van status is voor tieners een belangrijke motivatie voor crimineel gedrag.’
En op TikTok en Instagram vinden jongeren andere manieren om ‘status’ te verwerven dan het ingooien van een bushokje of het plegen van een straatroof?
‘Het zou heel goed kunnen dat er online andere manieren zijn om goede sier te maken, waardoor de neiging om crimineel gedrag te vertonen afneemt. Dat is niet wetenschappelijk onderzocht, maar dat lijkt me aannemelijk. Ook kan er een corrigerend effect uitgaan van sociale media, als mensen elkaar aanspreken op fout gedrag. Het kan ook andersom: dat je online juist makkelijk allerlei criminele contacten opdoet. En natuurlijk zijn er online nieuwe mogelijkheden ontstaan om misdrijven te plegen, van online bedreigen en afpersen tot ddos-aanvallen. Maar het is niet zo dat de afname van het aantal offline delicten door jonge verdachten wordt gecompenseerd door een grote toename in cybercrime. Ook als je dat meerekent, is er gewoon sprake van een enorme daling in de jeugdcriminaliteit.’
Zijn er nog andere verklaringen voor, buiten de smartphone?
‘Het feit dat jongeren de afgelopen tien jaar veel minder alcohol zijn gaan drinken. Dat is wel een verklaring die sterker geldt voor de Nederlandse context dan elders, als gevolg van het verhogen van de minimumleeftijd voor alcoholverkoop van 16 naar 18 jaar. Alcohol werkt ontremmend: onder invloed ben je sneller geneigd om grenzen over te gaan. Een andere belangrijke verklaring is dat uit zelfrapportages blijkt dat jongeren een steeds betere relatie hebben gekregen met hun ouders. Dat is een beschermende factor tegen crimineel gedrag.’
Dat klinkt allemaal als goed nieuws. Toch hoorden we daar in politiek en media de afgelopen jaren weinig over. In de publieke opinie overheerste het beeld dat sprake is van een toename van ernstig geweld, gepleegd door steeds jongere daders. Hoe verklaart u dat?
‘Het zijn de ernstigste incidenten die het nieuws halen, die vallen op, dat onthouden mensen. En het klopt dat er rond 2019 ineens een stijging was van specifiek steekincidenten, gepleegd door jongeren. Daar zijn er nog steeds relatief veel van, maar het aantal is niet verder gestegen. Ook waren er vanaf dat moment iets meer jongeren bezig met drugscriminaliteit en vuurwapens. Maar over de lange termijn bekeken is het aantal ernstige geweldsincidenten afgenomen. Bewoners van een achterstandswijk zullen zich daar misschien niet in herkennen, want er zijn buurten waar de jeugdcriminaliteit niet is gedaald. Toch is het algemene plaatje dat het veel beter gaat.
‘Daders worden ook niet jonger. Professionals uit de praktijk ervaren dat misschien anders, omdat incidenten indruk maken. Als je als agent wordt geconfronteerd met een 12-jarige verdachte, blijft zo’n voorval lang hangen. Toen ik in de jaren negentig begon in dit vak, werd ook al gezegd: het loopt de spuigaten uit met de jeugd, verdachten worden steeds jonger. Maar dat is dus een vertekend beeld, dat niet klopt met de cijfers.’
Over de auteur: Anneke Stoffelen is verslaggever van de Volkskrant en schrijft onder meer over de multiculturele samenleving. Voor de podcastserie Een soort God onderzocht ze hoe mensen in een sekte belanden.
