Blog

‘Hamasleider zei dat de goede zaak wel 100 duizend Palestijnse burgerlevens waard is’ | de Volkskrant

Commentaar Vrouwenpartij: ons is gevraagd waarom wij zo weinig over Gaza schrijven. Wij hebben tweemaal over Hamas en Gaza geschreven en wat ons betreft is er sinds die tijd weinig veranderd. Wij schreven dat de situatie alleen kan worden opgelost met de vernietiging van Hamas. Zonder die vernietiging zal het probleem van Hamas, die Israël wil vernietigen, blijven bestaan en om de zoveel tijd weer de kop opsteken. Vrede in het Midden-Oosten wordt zo ver de toekomst in gedreven.

100.000 Palestijnse doden geen probleem?
De Westerse protesten tegen de bombardementen en de vele Palestijnse doden zien wij als het gevolg van een nauwe en beperkte zienswijze. Want Hamas kan deze gevolgen eenvoudig stoppen door de wapens neer te leggen. Maar zoals uit het onderstaande artikel blijkt zullen zij dit nooit doen en de hoogste leider van Hamas is bereid om 100.000 Palestijnse levens op te offeren voor de goede zaak. Welke goede zaak? Hoe goed moet de zaak zijn om er 100.000 levens van de eigen bevolking voor te mogen opofferen?*
Onze vraag is dan: hoe kun je ogen sluiten en zo’n standpunt steunen? Hoe kun je verwachten dat zo iemand vrede wil sluiten?

Steun bleef uit
Vergeet ook niet dat Hamas de aanval op Israël is begonnen omdat de leiding van Hamas de belangstelling voor hun zaak in de wereld zag verminderen en dacht dat hun aanval noodzakelijk was om de aandacht weer terug te kunnen krijgen. Ook werd gerekend op de deelname van Hezbollah (die gelukkig uitbleef) en met Iraanse steun op de achtergrond (die gelukkig ook weinig voorstelde). Dit betekent dat de ‘oorlog’ voor Hamas niet te winnen valt en de wapens neer leggen de enige verstandige optie is. Zij kunnen wel eisen dat Gaza onder gezag van de Verenigde Naties komt te staan als voorwaarde om de wapens neer te leggen.

Sympathie voor daders?
Stel je eens voor dat iets vergelijkbaars in Europa zou gebeuren. Wat als 5000 raketten op een bevolking worden afgestuurd, als meer dan 1200 mensen van hen in een invasie vermoord worden en vele honderden mensen ontvoerd en gegijzeld. Hoeveel sympathie zouden wij kunnen opbrengen voor zulke daders en hun goede zaak?
Door onwetendheid, gebrek aan een helicopter visie op de zaak, kun je vrijwel alleen oog hebben voor de 30.000 Palestijnse doden en veronderstellen dat vrede deze zaak oplost. De werkelijkheid is echter weerbarstig en zoveel meer gecompliceerd.
Vanuit de helicopter kun je zien hoe we gered, dan wel behoed, zijn voor een grote en verwoestende oorlog in het Midden-Oosten, die honderduizenden slachtoffers tot gevolg zou kunnen hebben. Hoeveel sympathie hadden we dan gehad voor de aanstichter Hamas?

Globale visie
Het herinnert aan de Vietnam protesten in de 70-er jaren. Iedereen leek tegen de Vietnam oorlog te zijn, maar vanuit de helicopter visie kunnen we zien dat de Korea oorlog en daarna de Vietnam oorlog voorkomen hebben dat zonder die oorlogen landen als dominostenen zouden zijn gevallen voor het communisme. Als dat was gebeurd hoe anders had de wereldgeschiedenis er dan uitgezien? Heel Korea communistisch, Vietnam, Laos, Cambodja, Birma en zelfs Thailand en India communistisch? Waar had dat geëindigd?
De Vrouwenpartij probeert een globale visie te ontwikkelen waarin alle aspecten van het leven en de wereld vertegenwoordigd zijn. Niet gebaseerd op tegenstellingen en uiterlijkheden, maar op universele waarden, die logischerwijs voor iedereen op aarde gelden.

Vrede
Vrede in het Midden-Oosten kan alleen komen als Hamas, Hezbollah en de Houthis (zoals IS) geen rol meer kunnen spelen en Iran zijn invloed en medestanders heeft verloren.
Veel Islamitische landen zijn tegenwoordig meer geïnteresseerd in goede handelsbetrekkingen dan export van ideologie. Vrede is daarin essentieel en tegenstellingen contraproductief.

* het kan nog erger: toen 75 jaar geleden de Duitse leider bereid was om de hele Duitse bevolking op te offeren, inclusief zichzelf.

Lees hier het artikel: ‘Hamasleider zei dat de goede zaak wel 100 duizend Palestijnse burgerlevens waard is’

‘Hamasleider zei dat de goede zaak wel 100 duizend Palestijnse burgerlevens waard is’

Bron: volkskrant.nl

Yuval Bitton is een van de weinige Israëliërs die de leider van Hamas in Gaza goed kent: hij heeft ‘honderden uren’ met hem onderhandeld over de vrijlating van één Israëlische gijzelaar. ‘Sinwar was keihard en uitermate extreem.’

Yuval Bitton heeft het leven van de Hamasleider in Gaza gered, toen deze in de gevangenis zat. ‘Hij beloofde me plechtig dat hij die schuld op een dag zou terugbetalen.’
Een gedetineerde in een van de zwaarst beveiligde gevangenissen van Israël had gruwelijke pijn in zijn nek. Hij was lijkbleek, trilde en kon zijn evenwicht met moeite bewaren. Yuval Bitton, een jonge tandarts die in de gevangenis werkte, vermoedde dat de man een beroerte had gehad en alarmeerde de artsen, waarop de man naar het ziekenhuis werd gebracht en zijn leven met moeite werd gered.
Het was 2004 en de patiënt heette Yahya Sinwar, de man die zou uitgroeien tot de leider van Hamas in Gaza, en die wordt gezien als het brein achter de aanval op Israël op 7 oktober. ‘Toen hij jaren later werd vrijgelaten, schudde Sinwar mijn hand en zei hij dat ik zijn leven had gered’, vertelt Bitton. ‘Hij beloofde me plechtig dat hij die schuld op een dag zou terugbetalen.’

Zelf was Bitton op dat moment allang geen tandarts meer, maar hoofd van de inlichtingendienst binnen het Israëlische gevangeniswezen. Hij is een van de weinige Israëliërs die Sinwar goed heeft leren kennen: ze hebben ‘honderden uren’ met elkaar in een kamertje doorgebracht en onderhandeld over de vrijlating van een Israëlische gijzelaar. ‘Sinwar was op dat moment al een belangrijke leider’, vertelt Bitton. ‘Mensen luisterden naar hem. Hij was keihard en uitermate extreem.’|

Hoe kan het dat een tandarts zoveel over gedetineerden te weten komt? Tijdens de behandeling kunnen patiënten toch niet praten? Dan hebben ze hun mond open.
‘Voordat ik aan de behandeling begon, praatte ik altijd met mijn cliënten. Stelde ze op hun gemak. Ik hing ook vaak rond in de kliniek, een plek waar de gevangenen zich relatief veilig voelden omdat hun eigen organisaties hen daar niet afluisteren of in de gaten houden. Je hebt als arts bovendien een andere rol dan een bewaker. Je helpt mensen, en ik merkte dat zij me daardoor vertrouwden.
‘Een inlichtingenofficier kreeg in de gaten dat ik met al die mannen praatte en veel over hen wist. Hij dacht dat ik wellicht bronnen kon rekruteren en vroeg of ik voor de inlichtingendienst wilde werken. Daar ben ik uiteindelijk doorgegroeid naar de top.’
U heeft de gekste dingen geleerd in de gevangenis. Zo las ik dat u aan het gebit van een gedetineerde direct kunt zien of hij lid is van Hamas.
Lachend: ‘Dat klopt. Hamas-leden onderhouden hun tanden heel goed. Het zijn een soort asceten, die hygiëne en reinheid nastreven: ze leven uiterst gedisciplineerd, raken geen zoetigheid aan, roken niet, en doen ’s avonds om 9 uur het licht uit.

‘De mannen van Fatah (de seculiere concurrent van Hamas, en op dit moment de belangrijkste partij binnen de Palestijnse Autoriteit die de Westelijke Jordaanoever regeert, red.) hadden vaak rotte tanden. Sinwar keek vol walging op hen neer. Hij vond hen soft en ongedisciplineerd en zag ze als verraders van de islam. Fatah had in 1993 de Oslo-akkoorden ondertekend: het verdrag waarin Israël en de Palestijnen beloofden verder met elkaar te onderhandelen over twee landen voor twee volken.’
Hamas was daar altijd diametraal op tegen, maar de relatie met Fatah was toch niet direct verzuurd? Ze hebben nog een klein jaar samen geregeerd, tot er in 2007 een burgeroorlog uitbrak.

‘Hamas keerde zich direct tegen het vredesproces en pleegde kort na de ondertekening van de Oslo-akkoorden de eerste zelfmoordaanslagen in Israël. Maar het verschil tussen de twee facties was voor die tijd al groot: leden van Fatah wilden een Palestijnse Staat binnen de grenzen van 1967, het grondgebied dat Israël tijdens de Zesdaagse Oorlog heeft veroverd en bezet. Wat betreft Hamas waren er geen grenzen: de hele regio is heilige islamitische grond, en Joden hebben hier volgens hen niets te zoeken.
‘Toen de burgeroorlog tussen Fatah en Hamas in 2007 in Gaza uitbrak, was Hamas genadeloos: Fatah-leden werden afgeslacht, levend van de daken gegooid of achter rijdende auto’s vastgebonden. Ook in de gevangenis konden wij hen niet meer in dezelfde vleugels huisvesten. Ze vermoordden elkaar.’

De wereld van buiten drong dus tot diep in de gevangenis door?
‘Zeker. Ook daar bleef Hamas een soort leger: islamitische broeders die strikte regels oplegden aan hun eigen mensen, en bijvoorbeeld ook verkiezingen hielden voor het leiderschap binnen de gevangenis. Ze vonden bovendien altijd een manier om te communiceren met mensen van buiten.
‘Leiders waren hun positie dus niet kwijt als ze, zoals Sinwar, na 22 jaar cel weer op vrije voeten kwamen. Sterker, juist in de gevangenis krijgen jonge, ambitieuze leden de kans hun leiderschap vorm te geven: hier komen ze in aanraking met figuren aan de top, en een lange tijd in de cel geeft je bovendien status.

Yahya Sinwar, de leider van Hamas in Gaza en het brein achter de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober vorig jaar, tijdens een manifestatie in Gaza in 2022.

Yahya Sinwar werd in 1962 geboren in het Khan Younis vluchtelingenkamp, waar zijn ouders naartoe waren uitgeweken toen de staat Israël in 1948 werd opgericht. Hij studeerde aan de Universiteit van Gaza, en werd een vertrouweling van sjeik Ahmed Yassin, een van de oprichters en de geestelijke leider van Hamas. Hierop rees Sinwars ster snel. Hij is de oprichter en leider van de Majd, de veiligheidsdienst van Hamas die verraders opspoort en vermoordt, wat hem de bijnaam ‘de slager van Khan Younis’ opleverde. 
Sinwar werd in totaal drie keer gearresteerd en de laatste keer (1988) werd hij tot vier keer levenslang veroordeeld voor de moord op vier Palestijnen. Hij gebruikte zijn tijd in de gevangenis om zijn vijand goed te bestuderen. Sinwar leerde Hebreeuws, las Israëlische kranten en verdiepte zich in de Joodse geschiedenis.

Toen de Israëlische soldaat Gilad Shalit in 2006 werd ontvoerd en door Hamas werd vastgehouden in Gaza, kwamen er onderhandelingen op gang om hem vrij te krijgen. Met de politieke leiders, Khaled Mashal en Ismail Haniyeh, viel volgens Bitton wel een deal te sluiten, maar er kwam telkens een ‘nee’ van de leiders in de gevangenis. ‘Dat waren de harde jongens.’
U maakte deel uit van het team dat in de gevangenis onderhandelde. Wat was voor Sinwar het belangrijkste struikelblok?
‘Het was nooit genoeg. Wat hem betreft moesten alle Palestijnse gevangenen worden vrijgelaten.’
Dat is niet realistisch, daar zou Israël nooit mee akkoord zijn gegaan.
‘Dat gingen we ook niet, maar er was bij Sinwar geen ruimte voor pragmatisme of compromissen: hij wilde alles, anders ging het feest wat hem betreft niet door. Toen we uiteindelijk een deal sloten om één gijzelaar terug te krijgen in ruil voor meer dan duizend Palestijnse gevangenen, onder wie hijzelf, was hij furieus. Hij schreeuwde tegen me dat het niet genoeg was en stuurde woedende berichten naar de leiders buiten de gevangenis. Tevergeefs. De deal ging door.’
Sinwar was hiertegen, maar u ook: u wilde niet dat Sinwar werd vrijgelaten.

‘Ik wist hoe hard en wreed hij was, en dat hij in de toekomst nog voor grote problemen zou gaan zorgen. Maar net als bij Sinwar, werden ook mijn argumenten terzijde geschoven.’
Ook in die tijd waren Palestijnse burgers het slachtoffer. Nadat Shalit was ontvoerd, werd Gaza gebombardeerd, en in totaal zijn er tijdens die oorlog 416 Palestijnen omgekomen. Heeft u daarover met Sinwar gesproken?
‘Jazeker, ik heb hem gevraagd of dat het nu waard was. Of hij ermee zou kunnen leven als er tienduizend onschuldige burgers sterven om honderd gevangenen te bevrijden. En het antwoord? ‘Dat is zeker honderdduizend levens waard!’
‘Het draait bij hem uiteindelijk allemaal om het grotere doel, het grotere idee. Het offer dat daarvoor gebracht moet worden, deed er niet toe. Doet er nog steeds niet toe, zoals we helaas zien.’

Wat betekent dat voor de Israëlische gijzelaars die nu door Hamas worden vastgehouden, en voor de Palestijnse burgers die snakken naar een einde van de oorlog?
‘Ik wil niet speculeren. Maar zoals gezegd: het zou me verbazen als Sinwar bereid is tot een compromis. En hij ziet dat de internationale steun voor Israël afbrokkelt. Hij wacht af. Sinwar heeft geen haast.
‘Zolang onze regering niet bereid is samen te werken met de internationale gemeenschap, met Fatah en met bevriende Arabische landen, zie ik geen oplossing. Ook na deze oorlog is Hamas niet uit Gaza verdwenen, en Israël kan dat niet alleen het hoofd bieden. Laat Fatah Gaza opnieuw opbouwen, en Hamas uit de tunnels jagen. Alleen dan is er een kans dat de Gazanen vooruit kunnen, en wij, Israëliërs, niet meer door onze buren bedreigd worden.’

Heeft u nog contact gehad met Sinwar sinds de aanval op 7 oktober?
‘Daar kan ik helaas niets over zeggen.’
Uw neefje, de zoon van uw zus, is op die dag toch door Hamas ontvoerd?
‘Tamir is inderdaad meegenomen naar Gaza en al snel overleden aan zijn verwondingen die hij bij de aanval opliep. Dat is blijkbaar de manier waarop Sinwar zijn schuld aan mij heeft terugbetaald.’

Over de auteur
Sacha Kester is buitenlandredacteur van de Volkskrant en schrijft over België, Israël en de Palestijnse gebieden, en het Midden-Oosten.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief

Laatste vrouwenberichten uit de media

Overbevolking, omvolking en Omtzigt
9 oktober 2024

Philips en Ahold doneerden geld aan antidemocratische politici in de VS – NRC
5 oktober 2024

Zonnestroom en batterij maken kernenergie irrelevant | Trouw
27 september 2024

China slaapt niet, dus wij moeten wakker worden | Change Inc.
23 september 2024

Schaadt het kabinet de e-auto opmars en daarmee het klimaat? | de Volkskrant
20 september 2024

Mark en Sophie willen dolgraag voor de klas maar redden het (bijna) niet | KRO-NCRV
15 september 2024

In het konijnenhol van Caroline van der Plas wordt de boer bedrogen | de Volkskrant
15 september 2024

ChatGPT kan iets wat bijna niemand kan: complotdenkers tot inkeer brengen
13 september 2024

Gaat katoen uit het lab zorgen voor milieuvriendelijkere mode? | Change Inc.
12 september 2024

Graphene-based wearable strain sensor can detect and broadcast silently mouthed words – MeToo toepassing
8 september 2024

‘Kabinet-Schoof overschat opbrengst btw-verhoging hotels’
7 september 2024

Samenwerking is een cruciaal verschijnsel in de evolutie, maar door neodarwinisten jammerlijk genegeerd | de Volkskrant
31 augustus 2024

Beperking arbeidsmigratie? Kwart bedrijven voor groei grens over
25 augustus 2024

Overdadig en bijna gratis – De Groene Amsterdammer
23 augustus 2024

‘Goed onderwijs is grootste aanjager van groei arbeidsproductiviteit’
15 augustus 2024

Een wereldwijde verschuiving
11 augustus 2024

Rini Biemans maakte het Rotterdamse Park 1943 tot een groen succes: ‘Stop met maaien’ | de Volkskrant
8 augustus 2024

Wanneer de natuur in opstand komt
31 juli 2024

Niet-indexeren uurprijs: ‘Onzinnig besluit, laagste inkomens betalen hoge prijs’ – Kinderopvangtotaal
30 juli 2024

Shell-topman Wael Sawan: ‘Je kan Shell om zeep helpen, of ons laten proberen het spel in de goede richting te duwen’ – NRC
21 juli 2024