Commentaar Vrouwenpartij: nog een oplossing voor duurzaam boeren: tiny houses in het weiland. Duizenden mensen hebben zich al aangemeld.
Maar ja, Nederland is volgeregeld en dat maakt de uitvoer moeilijk, moeilijk, moeilijk. Men is al jaren bezig met vergaderen, overleggen en nu eindelijk staat er 1 tiny house. De volgende stap is natuurlijk een pilot (van 15 tiny houses), waardoor die duizenden mensen nog een aantal jaren moeten wachten voor het volgende project uitvergaderd en uitoverlegd is. Vijf of 10 jaar geduld uitoefenen, want wat dan kan, kan nu niet. In die 5 of 10 jaar is er niets veranderd, alleen de regels zijn aangepast en dat veranderen duurt in Nederland lang, erg lang. We hebben ons vastgeregeld. Maar de kinderen van onze kinderen zullen met een beetje geluk geen last hebben van die oude regels, maar natuurlijk wel weer last van nieuwe regels.
Een generatie uitstel overbruggen
Tijd voor de Vrouwenpartij om een generatie van uitstel over te slaan met de nieuwe regel uit ‘op voet van oorlog’: regels die in de weg staan van nieuw en essentieel werk en ontwikkelingen dienen binnen 3 maanden herzien te worden en mogen vooruitgang niet frustreren. Is dit niet mogelijk dan treedt de mogelijkheid in dat regels tijdelijk buiten werking gesteld kunnen worden.
De samenleving komt voor zoveel veranderingen te staan dat de verouderde regelgeving een sta in de weg is en niet meer past in dit tijdsgewricht. Bij een versnelling van processen in de samenleving hoort ook een versnelling in de ontwikkeling van organisatie. Mensen 12 jaar laten wachten voor het probleem met de toeslagenaffaire is opgelost, of 12 jaar wachten voor je een huis kan huren of kopen, of 30 jaar wachten tot het CO2 probleem is opgelost, zijn geen opties. Wachten, wachten, wachten omdat we niet functioneren als regering, overheid en maatschappij, lost zich vanzelf op als we maar leren wachten?
P.S.: ‘Er zijn regels over zogenaamde stankcirkels rond boerderijen’. Vraag: nu het uitrijden van mest verminderd moet worden, worden de stankcirkels dan ook niet kleiner?
* Mensen kunnen en mogen niet zelf bepalen waar ze gaan wonen?
* De overheid weet beter wat goed voor ons is?
* In de buurt van Schiphol gaan wonen mag ondanks geluidsoverlast, idem wonen langs de snelwegen.
* In de stad gaan wonen mag ondanks de luchtverontreiniging.
* Wonen naast landerijen waar tientallen malen per seizoen pesticiden (landbouwvergiften) worden gesproeid geen probleem voor kinderen.
* Stankoverlast van varkens in Brabant en Limburg ondanks regels oogluikend toegestaan want er wordt toch niet gemeten, geen probleem?
P.S.2: Er is een andere optie ontdekt voor het woonprobleem en het wachten waard misschien: Astronomers Find What May Be a Habitable World 31 Light-Years Away.
Lees hier het artikel: Boer Gerard zet 15 tiny houses in een weiland, midden in de natuur
Bron: omroepbrabant.nl
Jos Verkuijlen
31 januari 2023
Boer Gerard zet 15 tiny houses in een weiland, midden in de natuur
Boer Gerard Opsteeg uit Zeeland gaat als één van de eersten in Brabant op een stuk van zijn land tiny houses zetten in een nieuw stuk natuur. Dat kan hij nu omdat de gemeente Maashorst een gebied heeft aangewezen als voorbeeld-locatie van Peel Natuurdorpen. Die organisatie wil uiteindelijk in de hele Peel tienduizend van dit soort huisjes in nieuwe natuur gaan neerzetten. Al duizenden mensen hebben zich aangemeld om in zo’n huisje te gaan wonen.
Het idee is simpel, maar tegelijk erg ambitieus. Een deel van de grond van de boer wordt nieuwe natuur, met tiny houses erop. De huuropbrengsten van die huizen zijn dan een nieuwe inkomstenbron voor de boer. Al jaren is stichting Peel Natuurdorpen met dat plan bezig. Maar nu gaat de gemeente Maashorst het ook mogelijk maken: op een stuk grond vlakbij Zeeland. En dat is een belangrijkste stap voor het plan van de stichting.
Het gaat om een gebied van zo’n 25 hectare vlakbij Zeeland. Een van de boeren in dat gebied is Gerard Opsteeg. Gerard heeft zo’n 110 melkkoeien en bezit in totaal zo’n 37 hectare land. Gerard is van plan om van een van zijn weilanden natuur te maken met en huisjes erop.
“De huisjes komen helemaal ingebed in de natuur.”
Op de vijf hectare grond wil hij zo’n vijftien kleine huisjes zetten. “Een cluster van huisjes daar helemaal achter”, wijst hij naar de andere kant van het weiland. “En eentje hier vooraan. En die staan dan tussen heggen, hagen, waterpoelen en een soort van voedselbos. Daartussen kruidenrijk grasland en daar loopt dan mijn jongvee. Vanaf de weg ga je de huisjes straks amper zien”, vertelt Gerard verder. “Ze komen helemaal ingebed in de natuur.”
Om te overleven als boer heeft hij dit project niet per se nodig, zegt hij. “Maar zoals het beleid zich nu ontwikkelt, moet je als boer wel dit soort dingen gaan doen”, zegt Gerard. Maar de belangrijkste reden voor hem om mee te doen aan dit project, is om iets aan de woningnood te doen. “Mijn zus heeft vier kinderen van rond de 20 jaar”, vertelt Gerard. “Die komen een keer op de woningmarkt. En ik heb grond. Dat kunnen we dan mooi combineren. Hierdoor kunnen mensen straks betaalbaar wonen.” De huur van een tiny house in het project moet onder de sociale huurgrens blijven.
Maar het is niet zo makkelijk als het klinkt. De grote uitdaging is dat je in het buitengebied niet zomaar tiny houses op een weiland mag zetten. Er zijn strikte regels waar je aan moet voldoen, voordat je landbouwgrond mag gebruiken om huizen op te bouwen. Daar moet je bijvoorbeeld toestemming voor hebben van de provincie. En er zijn regels over zogenaamde stankcirkels rond boerderijen.
“Dit is echt pionieren.”
In de gemeente Maashorst start nu een pilot om dit toch mogelijk te maken. “Dit is wel echt pionieren”, zegt wethouder Jeroen van den Heuvel. “We moeten nog heel veel uitzoeken. Dat is een lastig proces.”
“Maar we zien dat er veel behoefte is om op deze manier te wonen. Boeren zoeken een ander verdienmodel én we willen meer biodiversiteit op het platteland”, gaat de wethouder verder. “Uiteindelijk willen we aantonen dat het mogelijk is om op deze manier op het platteland te wonen.”
Gerard denkt dat de huisjes er over anderhalf jaar staan. En dan is hij naast boer ook huisbaas. “Ja, dat is dan wel iets nieuws voor me”, zegt hij. “Ach, we gaan het meemaken. Maar ik word geen Prins Bernard, hoor!”
