Commentaar Vrouwenpartij: Fantastisch artikel: rechts Nederland, eat your heart out met je onmogelijk dure kerncentrale hobby en lobby.
Maar zou Jesse Frederik de Vrouwenpartij ook te pessimistisch vinden? Wij doen er nog een schepje bovenop, want wat vind je van de toekomst waarin alle ramen energie opwekken? En dan kunnen we muren er ook nog bij optellen. Elke buitenkant wordt een energieleverancier? En als het dak bovendien windenergie levert dan krijgen we de buurtbatterij wel vol. En vergeet de zonneauto’s niet.
Bij autonome of buurtcollectieve energieopwekking is het elektriciteitsnet als flessenhals ook verleden tijd.
Rekensommetjes voor de grote bedrijven
Je zou het niet verwachten maar grote bedrijven, meer dan je zou denken, lopen achter als het om energiebesparing en duurzame energie opwekking gaat. Met eenvoudige rekensommetjes kan aangetoond worden hoeveel bedrijven in korte tijd kunnen besparen op hun energierekening. Duurzame investeringen die vroeger in 8 tot 10 jaar werden terugverdiend, kunnen tegenwoordig in de helft van de tijd al winst op gaan leveren.
Bovendien: wat levert de imagowinst op met zonnepanelen, windmolens en elektrisch vervoer? Met het veranderende sentiment naar groen en duurzaam kan het een zeer doeltreffend concurrentievoordeel opleveren. Als nu al 30% van werkzoekenden niet wil gaan werken bij niet-groene bedrijven, is het zelfs niet nodig om een rekensommetje te maken als het bedrijf beseft dat de beste werknemers naar de concurrentie gaan en mogelijk bij jou zullen vertrekken.
Regering en overheid missen toonaangevende kansen
Een alerte overheid die de tijd aanvoelt, ziet de kansen om de gehele samenleving snel naar groen en duurzaam te leiden. Eenvoudig stimuleren en aanmoedigen van groene energie, duurzame producten met huidige en toekomstige voordelen als kostenbesparingen en verlaagde belastingen en het direct afremmen van fossiel en vervuiling van milieu door huidige en toekomstige ontmoedigingsmaatregelen, is uitermate effectief en praktisch. Wetenschappelijk is aangetoond dat wanneer in de samenleving 20% van de mensen ‘kantelt’ naar groen en duurzaam dat de grote meerderheid automatisch volgt. Op de juiste knoppen drukken om 20% van de bevolking of van het bedrijfsleven over te halen en het proces versnelt enorm.
Het huidige uitgangspunt draait om de meerderheid tevreden en te vriend te houden, maar een intelligentere kijk is dat het draait om de 20% die meerderheid gaat worden.
Lees hier het hele artikel: Zelfs optimisten zijn te pessimistisch: schone energie wordt spotgoedkoop
Bron: decorrespondent.nl
Jesse Frederik
8 mei 2022
Zelfs optimisten zijn te pessimistisch: schone energie wordt spotgoedkoopJe gelooft het misschien niet als je de krant openslaat, maar we zijn hard op weg om het klimaatprobleem nog voor de deadline op te lossen. Schone energie uit wind en zon wordt elke dag goedkoper – véél sneller dan iedereen dacht. En dat heeft gigantische gevolgen voor de energietransitie.
Ik was net mijn lepel door een baksteen aan havermout aan het ploegen toen een artikel in mijn mailbox verscheen over de naderende ondergang van de menselijke beschaving.
‘Als het laatste IPCC-rapport ons iets leert is het dat de wereld zoals we die kennen ten dode opgeschreven is’, las ik. ‘Het is een suïcidale wereld, die geen toekomst heeft.’
Grote goden!
‘Waarom doen we niets?’ vervolgde de auteur. ‘Waarom spoort de verzamelde wetenschappelijke kennis ons niet aan om in actie te komen?’
Goede vraag! Wellicht kunnen de Europese beleidsbepalers die de Ecodesign-richtlijn verzonnen (meer dan duizend terawattuur aan energiebesparingen door zuinigere stofzuigers, warmtepompen en ledlampen) daar meer licht op werpen. Of de Chinese partijbonzen die een terugleververgoeding voor zonnepanelen invoerden (van 2 GW zon naar 392 GW zon in tien jaar!). Of misschien de Amerikaanse politici die afgelopen augustus de Inflation Reduction Act aannamen (honderden miljarden dollars voor elektrische wagens, waterstof en windmolens) wel?
De auteur besloot het aan een Sloveense filosoof te vragen (het was trouwens een stuk in De Groene Amsterdammer). ‘We bevinden ons op een snelweg richting klimaathel met onze voet nog op het gaspedaal.’
Toen was ik er wel klaar mee. Het lijkt tegenwoordig wel een wedstrijd: wie kan de meest grimmige ondergangsporno produceren? ‘Het is, zo beloof ik, veel erger dan je denkt’, schreef David Wallace-Wells, pionier in het macabere genre, in de openingszin van zijn bestseller The Uninhabitable Earth uit 2019.
Nou, ik beloof je: het gaat veel beter dan je denkt. De somberste klimaatscenario’s waarin we auto’s laten rijden op vloeibare kolen (geen grap!) – de scenario’s waar boeken als The Uninhabitable Earth op zijn gebaseerd – waren al onwaarschijnlijk, maar zijn inmiddels zo goed als onmogelijk.
Sterker nog, in de afgelopen jaren zijn zelfs de meest optimistische klimaatscenario’s niet optimistisch genoeg gebleken. Althans, niet als het gaat over de technologieën die het meeste werk moeten verzetten in de strijd tegen klimaatverandering. De kosten van zon, wind en batterijen hebben het afgelopen decennium een duikvlucht genomen. Terwijl je nog steeds norse berispingen kunt lezen in De Telegraaf – vergroening wordt een onbetaalbaar fiasco! – is dat beeld inmiddels achterhaald.
Vooral bij fotovoltaïsche energie, het omzetten van zonlicht in elektriciteit, gaat de kostendaling belachelijk hard. In zonnige oorden is het nu al de goedkoopste energiebron uit de menselijke geschiedenis. Zelfs in bewolkt Noord-Europa kan grootschalige zonnestroom inmiddels concurreren met nieuwe gas- of kolencentrales.
Bij autonome of buurtcollectieve energieopwekking is het elektriciteitsnet als flessenhals ook verleden tijd.
Rekensommetjes voor de grote bedrijven
Je zou het niet verwachten maar grote bedrijven, meer dan je zou denken, lopen achter als het om energiebesparing en duurzame energie opwekking gaat. Met eenvoudige rekensommetjes kan aangetoond worden hoeveel bedrijven in korte tijd kunnen besparen op hun energierekening. Duurzame investeringen die vroeger in 8 tot 10 jaar werden terugverdiend, kunnen tegenwoordig in de helft van de tijd al winst op gaan leveren.
Bovendien: wat levert de imagowinst op met zonnepanelen, windmolens en elektrisch vervoer? Met het veranderende sentiment naar groen en duurzaam kan het een zeer doeltreffend concurrentievoordeel opleveren. Als nu al 30% van werkzoekenden niet wil gaan werken bij niet-groene bedrijven, is het zelfs niet nodig om een rekensommetje te maken als het bedrijf beseft dat de beste werknemers naar de concurrentie gaan en mogelijk bij jou zullen vertrekken.
Regering en overheid missen toonaangevende kansen
Een alerte overheid die de tijd aanvoelt, ziet de kansen om de gehele samenleving snel naar groen en duurzaam te leiden. Eenvoudig stimuleren en aanmoedigen van groene energie, duurzame producten met huidige en toekomstige voordelen als kostenbesparingen en verlaagde belastingen en het direct afremmen van fossiel en vervuiling van milieu door huidige en toekomstige ontmoedigingsmaatregelen, is uitermate effectief en praktisch. Wetenschappelijk is aangetoond dat wanneer in de samenleving 20% van de mensen ‘kantelt’ naar groen en duurzaam dat de grote meerderheid automatisch volgt. Op de juiste knoppen drukken om 20% van de bevolking of van het bedrijfsleven over te halen en het proces versnelt enorm.
Het huidige uitgangspunt draait om de meerderheid tevreden en te vriend te houden, maar een intelligentere kijk is dat het draait om de 20% die meerderheid gaat worden.
Lees hier het hele artikel: Zelfs optimisten zijn te pessimistisch: schone energie wordt spotgoedkoop
Bron: decorrespondent.nl
Jesse Frederik
8 mei 2022
Zelfs optimisten zijn te pessimistisch: schone energie wordt spotgoedkoopJe gelooft het misschien niet als je de krant openslaat, maar we zijn hard op weg om het klimaatprobleem nog voor de deadline op te lossen. Schone energie uit wind en zon wordt elke dag goedkoper – véél sneller dan iedereen dacht. En dat heeft gigantische gevolgen voor de energietransitie.
Ik was net mijn lepel door een baksteen aan havermout aan het ploegen toen een artikel in mijn mailbox verscheen over de naderende ondergang van de menselijke beschaving.
‘Als het laatste IPCC-rapport ons iets leert is het dat de wereld zoals we die kennen ten dode opgeschreven is’, las ik. ‘Het is een suïcidale wereld, die geen toekomst heeft.’
Grote goden!
‘Waarom doen we niets?’ vervolgde de auteur. ‘Waarom spoort de verzamelde wetenschappelijke kennis ons niet aan om in actie te komen?’
Goede vraag! Wellicht kunnen de Europese beleidsbepalers die de Ecodesign-richtlijn verzonnen (meer dan duizend terawattuur aan energiebesparingen door zuinigere stofzuigers, warmtepompen en ledlampen) daar meer licht op werpen. Of de Chinese partijbonzen die een terugleververgoeding voor zonnepanelen invoerden (van 2 GW zon naar 392 GW zon in tien jaar!). Of misschien de Amerikaanse politici die afgelopen augustus de Inflation Reduction Act aannamen (honderden miljarden dollars voor elektrische wagens, waterstof en windmolens) wel?
De auteur besloot het aan een Sloveense filosoof te vragen (het was trouwens een stuk in De Groene Amsterdammer). ‘We bevinden ons op een snelweg richting klimaathel met onze voet nog op het gaspedaal.’
Toen was ik er wel klaar mee. Het lijkt tegenwoordig wel een wedstrijd: wie kan de meest grimmige ondergangsporno produceren? ‘Het is, zo beloof ik, veel erger dan je denkt’, schreef David Wallace-Wells, pionier in het macabere genre, in de openingszin van zijn bestseller The Uninhabitable Earth uit 2019.
Nou, ik beloof je: het gaat veel beter dan je denkt. De somberste klimaatscenario’s waarin we auto’s laten rijden op vloeibare kolen (geen grap!) – de scenario’s waar boeken als The Uninhabitable Earth op zijn gebaseerd – waren al onwaarschijnlijk, maar zijn inmiddels zo goed als onmogelijk.
Sterker nog, in de afgelopen jaren zijn zelfs de meest optimistische klimaatscenario’s niet optimistisch genoeg gebleken. Althans, niet als het gaat over de technologieën die het meeste werk moeten verzetten in de strijd tegen klimaatverandering. De kosten van zon, wind en batterijen hebben het afgelopen decennium een duikvlucht genomen. Terwijl je nog steeds norse berispingen kunt lezen in De Telegraaf – vergroening wordt een onbetaalbaar fiasco! – is dat beeld inmiddels achterhaald.
Vooral bij fotovoltaïsche energie, het omzetten van zonlicht in elektriciteit, gaat de kostendaling belachelijk hard. In zonnige oorden is het nu al de goedkoopste energiebron uit de menselijke geschiedenis. Zelfs in bewolkt Noord-Europa kan grootschalige zonnestroom inmiddels concurreren met nieuwe gas- of kolencentrales.
