Commentaar Vrouwenpartij: een man met gezond verstand en bijzonder: een eigen zelfstandig functionerend verstand. Laten we hopen een voorbeeld voor de zoekende man die een nieuwe versie van zichzelf voor de toekomst wil ontdekken.
De vrouw van nu en van de toekomst heeft het gemakkelijker. Niet functioneren via een traag, onzeker en ambivalent hoofd, maar via een hart en een trefzekere intuïtie in contact met de echte werkelijkheid van nu en de toekomst.
Lang is het hoofd beschouwd als superieur met de man als ultieme vertegenwoordiger. Het begint ons nu door te dringen dat ons hart de toekomst heeft en het analytisch vermogen van ons hoofd de veranderingen in de wereld van tegenwoordig niet meer kan bijhouden en onder deze omstandigheden onbetrouwbaar blijkt te zijn, om hulpeloos maar niet te noemen.
Een voorbeeld ervan is de bestrijding van de inflatie nu. Hogere rentes om de inflatie te drukken is de te volgen regel al decennia lang. Hogere rente drukt de bouwmarkt en drukt investeringen bij bedrijven. Echter, hogere rentes werken averechts bij stijgende voedselprijzen, waar investeringen nauwelijks een rol spelen. Voedselprijzen gaan eerder omhoog dan omlaag bij stijgende rentetarieven. Kortom met een renteregel voor bedrijven wordt de consument dubbel gepakt: een hogere hypotheekrente én hogere voedselprijzen. Daar komt nog bij dat een recessie dreigt bij een te hoge rentestijging. Niet gek als je als vrouw denkt dat in die mannenhoofden verwarring is ontstaan en ze niet iets beters kunnen verzinnen dan de oude regel volgen onder nieuwe en veranderde omstandigheden.
Pathologische regeldrift
Hoe lang jaar geleden hoorden we al dat nieuwe regelgeving terugdringen alleen mogelijk was als we het aantal regelverzinnende ambtenaren terugdringen? 20 jaar of was het 30 jaar geleden? Zelf-lerend vermogen is in bureaucratie een onnatuurlijk fenomeen. Meer van het zelfde, meer van het oude is gegoten in beton:
– De in complexiteit groeiende samenleving maakt dat velen buiten de boot vallen, dat werken in onderwijs en gezondheidszorg ontmoedigd wordt, dat burgers gepakt kunnen worden op kleinigheden die grote gevolgen hebben op hun leven, dat de menselijke maat buiten spel kan worden gezet, dat discriminatie en racisme ingebouwd kan worden, dat vertrouwen in regering en overheid tot een nooit-gezien dieptepunt kan dalen, dat extreem-rechts een vruchtbare voedingsbodem wordt geboden, dat oneerlijkheid nauwelijks bestreden kan worden, etc.
– Onnodige en onproductieve regels beperken de productiviteit in zulke mate dat Nederland met waarschijnlijk meer dan 30% in productiviteit kan groeien als onnodige regels geschrapt worden. Hoeveel banen zijn banen die alleen administratief controleren? Hoeveel procent van de tijd in een baan van de (semi)overheid wordt besteed aan administratieve taken? Bij de Politie, in de zorg, in het onderwijs gaat tot wel 50% van de tijd verloren aan administratie. Onze vraag is: met welk doel? En hoe belangrijk is het doel dat het ten koste van actueel productief werk mag gaan? Wat zijn de kosten van niet-productieve uren, van burn-outs, van uitval en ziekten, van vertrek, van verlies aan ervaring en kennis? Wat als maximaal 10% van de tijd verloren mag gaan aan administratie? Hoeveel banen komen er dan vrij? Hoeveel werkplezier zal dat opleveren en hoeveel extra levensjaren? Hoe ver zal het ziekteverzuim verlaagd worden? Hoe zal het de sfeer in Nederland verbeteren?
Wij als Vrouwenpartij zeggen: regels terroriseren. De overheid terroriseert ons met haar regels voor onze bestwil. Zij weten altijd beter hoe het moet voor ons, toch? Terrorisme achter het masker van bescherming en veiligheid.
Medemenselijkheid
De toekomst en het herstel van vertrouwen ligt, volgens de Vrouwenpartij, bij het terugkeren naar medemenselijkheid. Kijk niet alleen naar de regels en vergeet dat ze zogenaamd in beton gegoten zijn. De mens, de burger dient op de eerste plaats te komen en we zijn niet allemaal hetzelfde! Regels horen het individu te dienen, niet van ons allen een eenheidsworst te maken.
We zijn allemaal medemensen en zitten uiteindelijk in hetzelfde schuitje. Het idee dat de maatschappij je wel zal ontzien als je rijk bent en hebt geleerd, is een pijnlijke illusie als het leven en je lot er anders over denkt.
Alle tegenargumenten, die verzonnen kunnen worden dat medemenselijkheid praktisch niet mogelijk is, komen uit het hoofd van mannen en missen de kijk en compassie van het hart. Ons hart maakt ons medemensen. En besef wel dat geen vader dergelijke tegenargumenten zal inzetten als het om zijn eigen kinderen gaat. Dan is het opeens oneerlijk, onrechtvaardig, harteloos en onaanvaardbaar. Waarom is het bij andere kinderen, bij andere mensen opeens anders?
Een universeel basisinkomen voor iedereen is hét bewijs van medemenselijkheid. Het andere mensen, vooral die in nood, een basisinkomen niet gunnen is klinkklare wreedheid tegenover je medemens en niet te vergeten tegen je betere zelf.
N.B.: elke persoon die terugkeert uit een bijna-dood-ervaring is doordrongen van het feit meer te moeten gaan doen voor zijn medemens. Teruggestuurd om een beter mens te worden.
Stem zaterdagmiddag via de draadloze omroep af op dr Kelder en Co, en op enig moment dendert een kabaal de zender op: de veegdienst van de gemeentereiniging. Tof dat ze er zijn, die schoonmaakjongens, maar het is lastig live radio maken als tien meter verderop een lawaaiige borstelkar pirouettes draait en een heerschap in een oranje hesje zijn hogedrukspuit op het studioraam richt.
Dus: briefje naar de gemeente. ‘Helaas kunnen we niet van onze route afwijken’, laat de ‘Medebeheerder Stadswerken’ weten. ‘Is het een optie dat u voor of na de veegdienst uw programma uitzendt?’
Altijd fijn als de boven ons gestelden meedenken. Deden ze dat bij het hoofdstedelijke waterbedrijf maar, waar ik al vijf jaar vraag, verzoek, schmier, smeek en sommeer om zoiets stupides als twee namen en drie adressen niet te verhaspelen. De aanmaningen, boetes en boze buren blijven. En meteen begrijp je waarom mijn waterschap financieel aan lagerwal dobbert en wanbeheer afdekt met monopolistengedrag: alle tarieven 35% omhoog.
‘Na dertien jaar Rutte weten we dat de regeldrift pathologisch is’
Bureaucratie. Minder toezicht-getut, geen ambtenaren die traineren en hun eigen werk maken; de natie snakt ernaar. Links leunt electoraal te veel op de collectieve sector – een kwart van alle werknemers – om er campagne op te voeren. Rechts prevelt wat over lagere belastingen, maar weet dat de verwende kiezer vooral meer, meer, meer gratis bier verwacht. Bovenaan de Rutte-regalia prijkte de liberale belofte van ‘minder regeltjes’. Dertien jaar later weten we dat de regeldrift pathologisch is en piekt het aantal rijksambtenaren op 146.746. Een trendmatige groei van 5%, terwijl volgens onderzoekers van PwC de productiviteit van de publieke dienst met 9% daalde. Reden, oh ironie: al die regeltjes. Alleen al de zorgsector zet 50.000 fte in om aan 451 externe regels te voldoen. En ondertussen marcheren ook bij de lagere overheden en zbo’s – van DNB tot UWV, van KvK tot Kadaster – de functionarissen binnen.
Neem het ooit fiere Financiën. De Zalm-norm is vervaagd, aan belastingcontroles zegt men niet toe te komen en onze florijn is ingewisseld voor een lire de luxe, mit freundlichen Grüßen aus Frankfurt. Toch werden er de laatste vijf jaar 5406 extra ambtenaren aangenomen, waardoor het ministerie met 34.909 financiële soldaatjes groter is dan het staande leger bij luchtmacht, landmacht en marine. Wopke, Sigrid, ooit van automatisering en AI gehoord?
Of ik verlang naar de tijd van Thorbecke, wiens nachtwakersstaat slechts 14% van de economie opslokte en emplooi bood aan 20.000 ambtenaren, waarvan slechts 800 bij de ministeries? Alles was slechter, maar de strenge Johan Rudolph zou ons tuchtigen. Jort Kelder is journalist en presentator. Reageer via opinie@fd.nl
