Commentaar Vrouwenpartij: rechtse partijen omarmen linkse thema’s! Of beter gezegd: steeds meer partijen omarmen de thema’s van de Vrouwenpartij?
Rechtse partijen verliezen hun gehoor doordat de tegenstemmer het geloof en de motivatie aan het verliezen is vanwege hun onvermogen verschil te maken met loze beloftes. Zich nog rechtser profileren leidt naar de afgrond, dus dan maar zich linkser opstellen en beweren dat hun linkse standpunt het nieuwe rechts is.
Het einde van de smoes van de marktwerking
14 Jaar rechts beleid, dat ‘beleid van het midden’ werd genoemd, is failliet. De heilbrenger marktwerking heeft als maar meer rampen teweeg gebracht. De rijken zijn in die jaren rijker geworden en de rest armer. Maar dat niet alleen: tegelijkertijd is de verzorgingsstaat uitgekleed tot vrijwel op het bot.
Het vertrouwen van de overheid in haar burgers, omgeslagen naar een volledige focus op ‘foute Nederlanders’, heeft exact hetzelfde teweeg gebracht jegens diezelfde overheid: het verlies van vertrouwen in die ‘foute’ overheid daalde tot nooit eerder gemeten dieptepunten. Koekje van eigen deeg, zouden we zeggen. Hoe fout kun je zijn en er zolang mee weg komen? De focus van de regering Rutte op negativiteit heeft niets positiefs opgeleverd en alleen negativiteit opgeroepen. Wie negatiefs zoekt, die negatiefs ontmoet? Onze regering is in haar eigen val gestruikeld.
Een nieuwe focus
Het failliet van de focus op markt, winstmaximalisatie en de macht van geld vraagt om een nieuwe focus. Pieter Omtzigt en Frans Timmermans hebben die gevonden in bestaanszekerheid voor elke burger. Van de vrijheid van ‘zoek het allemaal maar zelf uit’ naar zorgzaamheid voor elkaar. Voor de Vrouwenpartij vertaalt zich dat naar: stop met onnodig en nutteloos belasten van de gewone man en vrouw. In de praktijk gebracht betekent dat gratis zorg voor de minderbedeelden, de bejaarden en de jeugd, gratis openbaar vervoer voor de jeugd en voor ouderen, gratis kinderopvang en onderwijs, gratis sport voor de jeugd, gratis musea, kunst en cultuur en gratis gesubsidieerde (stads)moestuintjes voor elke (oudere) burger.
Maar het betekent ook het uitsluiten van verdienmodellen bij burgers vanaf modaal of 2 maal modaal (waaronder ook het incasso verdienmodel valt), het verhogen van het minimumloon, vrijheid en steun voor de ZZPer, het recht op gesubsidieerde buurthuizen voor de jeugd en ‘resto’s’ voor de ouderen, het recht op een kamer voor studenten (tiny houses, ‘samenwonen’ met ouderen), wettelijk verbieden van ‘eindeloze’ rechtszaken, forse straf- of boeteverhoging bij verlies hoger beroep en gratis rechtsbijstand burgers, minder aantrekkelijk maken van criminaliteit e.d.
De nieuwe focus met bestaanszekerheid centraal, kunnen we ook in een groter verband zien: het verleggen van onze focus van kwantiteit naar kwaliteit, van een focus op cijfers naar een focus op menselijke waarden.
De vrouwelijke focus in opkomst
Tegelijkertijd zien we een belangrijke verschuiving in focus bij de kieslijsten van de politieke partijen. Een vrouwelijke leider bij de VVD (7 vrouwen in de top 10 van de kieslijst), bij de BBB 2 vrouwelijke leiders en bij de PvdD en de SP al een aantal jaren een vrouw aan het hoofd.
Het feit dat de BBB haar partijprogramma niet wil laten narekenen geeft dezelfde tendens aan: alles benaderen met cijfers is onzinnig als het gaat om het leven van mensen.
Lees hier het artikel: Rechtse partijen worden steeds linkser
Bron: vn.nl
Thijs Broer
8 september 2023
Rechtse partijen worden steeds linkser
Eind augustus kwam Wybren van Haga met een opmerkelijke verklaring. ‘Gratis OV is géén socialisme,’ meldde hij pardoes via Twitter. ‘Het is tijd dat de overheid er voor iedereen is.’ Pardon? De voorman van BVNL, die ooit uit de VVD werd gegooid, zijn heil zocht bij Forum voor Democratie en zich vervolgens afsplitste om het rechtse splinterpartijtje voor hardwerkende ondernemers op te richten, was opeens voor gratis OV, een links thema par excellence? Hoe ongerijmd die wending was (zij het dat ervoor betaald moet worden uit het Klimaatfonds), werd nog eens extra onderstreept door Van Haga’s bezwering dat gratis OV natuurlijk géén socialisme is.
Het was een teken aan de wand: de afgelopen tijd wordt het ene na het andere linkse thema door rechtse partijen omarmd. Het begon al enige jaren geleden toen Geert Wilders van de PVV, voordien nog rechts-liberaal voorstander van een kleine overheid en lage belastingen, opeens pleitte voor grootschalige investeringen in de ouderenzorg. Na het uitbreken van de energiecrisis, de aanhoudende berichten over de kaalslag in de zorg en het groeiende legioen werkende armen, ging de ene na de andere partij om. Het CDA bekommert zich in het kielzog van de BBB plots om de verschraling van de publieke voorzieningen op het platteland, waar buslijnen, bibliotheken en zwembaden de afgelopen decennia mede door toedoen van diezelfde partij in rap tempo zijn verdwenen, CDA-afsplitser Pieter Omtzigt maakte ‘bestaanszekerheid’ tot één van de speerpunten van zijn nieuwe partij, D66 herontdekte de laatste jaren haar oorsprong als sociaal-liberale partij (‘Laat iedereen vrij, maar niemand vallen’), en zelfs de VVD, voorheen nog kampioen van een kleine overheid, marktwerking en verlaging van de belastingen, maakte in het nieuwe verkiezingsprogramma een ruk naar wat voorheen nog als links werd beschouwd.
Gelijk hebben, gelijk krijgen
Ulko Jonker becijferde in het FD dat het woord ‘marktwerking’ in het VVD-programma nul keer voorkomt en het woord ‘overheid’ maar liefst 94 keer, en dat er maar liefst 315 keer iets ‘moet’. Onder Mark Rutte stond de zelfredzaamheid van de burger nog voorop bij de VVD, nu klinkt het dat de ‘werkende armen’ moeten worden ondersteund: de mensen dus die er zelfs met twee oproepbanen nauwelijks in slagen hun huur te betalen – een direct gevolg van de flexibilisering van de arbeidsmarkt waar juist de VVD zich vele jaren sterk voor maakte. ‘Mensen die hard werken en nauwelijks kunnen rondkomen, dat zal ik nóóit accepteren,’ verklaarde Dilan Yeşilgöz, ooit nog lid van de Socialistische Partij, daags na haar verkiezing tot VVD-lijsttrekker.
Intussen is de SP – de enige partij die zich de afgelopen decennia onvermoeibaar hard maakte voor precies die publieke voorzieningen waar de rechtse partijen zich nu opeens om zeggen te bekommeren, van de ouderzorg en het OV tot inkomenssteun voor de armen – in de laatste peiling van 1Vandaag weggezakt naar een treurige drie zetels.
De PvdA herontdekte het belang van bestaanszekerheid en de waarde van de publieke voorzieningen al jaren eerder dan de andere middenpartijen. Na de paarse kabinetten, waarin de sociaaldemocraten met hun Derde Weg de marktwerking omarmden, stelden ze onder Job Cohen ‘bestaanszekerheid’ weer voorop, na het grote herbezinningsproject ‘Van waarde’.
In de politiek hoeft gelijk hebben bepaald niet te betekenen dat je ook gelijk krijgt – laat staan dat je daar door de kiezer voor wordt beloond.
Hoe verstandig en profetisch die keuze ook was, de PvdA kreeg er tot dusverre van de kiezer weinig voor terug. Job Cohen verloor in 2010 nipt van Mark Rutte, Diederik Samsom legde het twee jaar later af tegen dezelfde VVD-leider, waarna hij zich liet meeslepen in harde bezuinigingen op de zorg, de jeugdzorg en de sociale werkplaatsen, en Lodewijk Asscher leed in 2017 de grootste verkiezingsnederlaag in de geschiedenis van de partij. Nu Frans Timmermans van de Europese Olympus is afgedaald om de sociaaldemocratie, met GroenLinks als bijwagen, te redden van de ondergang, staat het gezamenlijke programma bol van de linkse plannen, van afschaffing van het eigen risico, verlaging van de zorgpremie en uitbreiding van het basispakket tot forse verhoging van het minimumloon, van meer geld voor wijkverpleging, ouderenzorg en jeugdzorg tot gratis musea, gratis kinderopvang en meer geld voor het OV – dat alles met bestaanszekerheid als belangrijkste speerpunt.
Maar het is zeer de vraag of Timmermans het Torentje zal weten te bereiken, want je hoort het de rechtse partijen al roepen: wie gaat dat allemaal betalen? In de politiek hoeft gelijk hebben bepaald niet te betekenen dat je ook gelijk krijgt – laat staan dat je daar door de kiezer voor wordt beloond.
Te hopen valt dat diezelfde kiezer ook de rechtse partijen zal houden aan de mooie woorden die ze nu laten horen over bestaanszekerheid en investeren in de publieke voorzieningen: iedere nieuwe coalitie, al dan niet met GroenLinks-PvdA, zal ermee aan de slag moeten.
