Commentaar Vrouwenpartij: ‘goed geld verdienen aan de armsten in onze samenleving’ hoort een verachtelijke manier van handelen en zaken doen te zijn. Maar niet in Nederland waar het vingertje in de zak blijft zitten!
Fantastisch dat zo’n fout bedrijf failliet gaat en het schandalig optreden voor het grote publiek aan het licht komt. Tegelijkertijd krijgt ‘onze’ RABO bank een koekje van eigen deeg en moet de 20 miljoen aan verstrekte kredieten aan zo’n fout bedrijf afschrijven. Maar ondertussen zorgt het faillissement voor een onzekere toekomst voor 350.000 consumenten, die men nu in de kou achterlaat. Tijd om de grote bezem door het systeem te halen en verrijking over de rug van de armsten onmogelijk te maken door het te verbieden.
Wettelijk verbod instellen
Je verrijken over de rug van de (aller)armsten dient bij wet verboden te worden. De armsten dienen per wet beschermd te worden tegen onethische praktijken die hen dieper in de schulden drukken of doen belanden. Van een kale kip plukken staat beneden alle bestaande normen.
Het toch toelaten laat zien hoe onbetrouwbaar regering en overheid optreedt door de mindere burger te denigreren en in de steek te laten. De oude politieke strategie van vroeger ‘de autorijder uit zijn auto pesten’ heeft zich geëvolueerd naar aardbevingschade ontkennen, allochtonen (weg)pesten en discrimineren via de belastingdienst, burgers klemzetten via toenemende complexe regelgeving en het sluiten van een scala aan overheidsdiensten.
Het VVD argument ontmaskerd
De VVD argumenteert dat schulden altijd betaald moeten worden, anders gaan mensen betalen laten varen. Ze wachten op schuldensanering, kwijtschelding, of anderszins niet hoeven betalen. Een slecht onderbouwd argument dat in de praktijk niet op gaat. Minder bedeelde burgers wantrouwen en minachten is het motto van de VVD dat hoog in haar vaandel staat. Niet openlijk hoor, wel in praktijk gebracht bij besluiten nemen en regels maken/verzinnen.
De 350.000 vorderingen van een paar tientjes tot een paar honderd euro is niet anders op te lossen? Een te zware last voor onze samenleving die streng moet worden aangepakt? Hoeveel mobiele telefoonbedrijven en postorderbedrijven zullen er failliet gaan op basis van die niet geïnde vorderingen? Geen enkele is onze inschatting.
Waarom nemen die bedrijven eigenlijk geen verantwoordelijkheid voor hun klanten? Waarom niet een vordering laten openstaan tot er betaald is, als een klant niet meer bij je kan bestellen zolang de vordering openstaat? Niet genoeg reden om de openstaande vordering te betalen als de klant weer iets aan geld over heeft? Weinig mensen storen zich niet aan hun schulden.
Via incasso en doorverkoop van de vordering ben je die klant voorgoed kwijt en ben jij medeverantwoordelijk voor het leed dat je had kunnen voorkomen. De klant is niet langer koning?
Advies Vrouwenpartij
Kortom: ons advies is BKR afschaffen voor schulden kleiner dan 1000 of 2000 euro, kale kippen niet meer proberen te plukken, schuld mag nooit verhoogd worden met uiteindelijk meer dan 10%, doorverkoop van schulden boven 10.000 euro wettelijk verbieden*.
Hierdoor worden BKR misstanden substantieel beperkt, incasso als verdienmodel ingedamd en doorverkoop van schulden aan banden gelegd.
* N.B. hypotheken worden vaak doorverkocht maar dat heeft geen invloed op de afgesloten hypotheek acte.
Lees hier het artikel: Bankroet schuldhandelaar dupeert mogelijk tienduizenden consumenten met schulden
Bron: fd.nl
Bart Mos
7 augustus 2023
FD: Bankroet schuldhandelaar dupeert mogelijk tienduizenden consumenten met schulden
In het kort
– Incassobureau en schuldenhandelaar Direct Pay Services ging dit voorjaar failliet met een schuldenlast van €24,2 mln aan met name Rabobank.
– Als gevolg van het bankroet dreigen er nieuwe problemen voor tienduizenden consumenten die nu al kampen met betalingsachterstanden.
– De administratie van Direct Pay is verouderd en ontoegankelijk en dat maakt het voor betrokkenen lastig om van een onterechte BKR-registratie af te komen.
Tienduizenden consumenten met schulden dreigen nog dieper in de problemen te komen als gevolg van het faillissement van de Rotterdamse schuldenhandelaar Direct Pay Services (DPS). Dat is de conclusie van een FD-onderzoek op basis van informatie van Bureau Kredietregistratie, de curator en gedupeerden. De administratie van DPS is al maanden niet actueel en ontoegankelijk, zo stelt curator Jeroen Princen. Uit individuele gevallen blijkt dat betrokkenen daardoor niet afkomen van hun mogelijk onterechte BKR-registratie.
Bij het faillissement van DPS zijn volgens Princen van DVDW Advocaten zo’n 350.000 vorderingen van particulieren betrokken. ‘Het gaat om vorderingen variërend van een paar tientjes tot enkele honderden euro’s voor bijvoorbeeld een mobiele telefoon of kledingstukken die op afbetaling zijn gekocht’, zegt Princen. Het BKR is bekend met 21.000 registraties uit de DPS-boedel, en zegt desgevraagd het voornemen te hebben die hele groep tijdelijk uit het register te verwijderen.
De DPS-klanten bestaan uit twee groepen: mensen die op afbetaling (krediet) kopen, zoals een tv of vakantie, en na de aankoop hun betaaltermijnen negeren, en zij die openstaande rekeningen voor aangeschafte producten of diensten niet betalen. Bij aankopen op krediet boven de €250 kom je in het vizier van het BKR.
Het bankroet van DPS betekent dat mensen met schulden daar voorlopig niet vanaf komen omdat niemand toegang heeft tot hun dossiers. De vraag is wat dit betekent voor de wettelijke rente over de schuld en eventuele incassoboetes. Uit correspondentie in handen van het FD blijkt dat sommige consumenten door het faillissement geen financiering konden krijgen, zoals in één geval bij de aankoop van een huis. Die laatste zei geen hypotheek te kunnen afsluiten, omdat hij nog geregistreerd stond bij het BKR terwijl de schuld al was afgelost.
‘Verrijken’
Een oplossing voor de betrokkenen kan nog lang op zich laten wachten: de afwikkeling van het faillissement is lastig omdat het bedrijf al sinds 2018 geen jaarrekeningen deponeert en de curator de verouderde administratie pas onlangs in handen kreeg.
Voor het faillissement kocht DPS niet-betaalde rekeningen op bij onder meer telefoon- en postorderbedrijven. Door betrokken schuldenaars snel een incassobrief en vervolgens een dagvaarding te sturen, met oplopende rentes en kosten, steeg de vordering in waarde — iets dat DPS zelf ‘verrijken’ noemde. Zo kon een vordering van €50 opgehoogd worden tot een schuld van €400.
‘Jaarlijks stuurde het bedrijf zo’n 42.000 dagvaardingen uit’, stelt Princen. ‘Daarmee was Direct Pay een van de grootste klanten van de rechtbanken in Nederland.’ DPS verkocht de opgehoogde vorderingen weer door aan andere partijen. ‘Het was een zeer profijtelijke business. Om kort te gaan waren het rijke mensen die geld verdienden aan het feit dat arme mensen hun rekening niet kunnen betalen.’
Haperend verdienmodel
Het verdienmodel van het bedrijf begint in 2018 te haperen, zo blijkt uit antwoorden van Jos Borsboom, de advocaat van DPS-bestuurder Kees Klaassen. Nieuw beleid van rechtbanken en later het uitbreken van de coronapandemie maakten het uitbrengen van dagvaardingen steeds moeilijker. ‘En dat was een belangrijke activiteit van Direct Pay’, zegt Borsboom.
DPS deponeert vanaf 2018 geen jaarrekeningen. Volgens advocaat Borsboom weigert sinds dat jaar de accountant van DPS een goedkeurende verklaring af te geven, in verband met onduidelijkheid over de waardering van de vorderingen. De accountant is vervolgens opgestapt.
In 2022 vraagt de Rabobank, die het bedrijf eerder een krediet van €20 miljoen had verschaft, voor het eerst faillissement voor DPS aan. Ondertussen legde de bank, die niet wil reageren op vragen, beslag op vastgoed van Klaassen, zo blijkt uit onderzoek in het Kadaster. DPS ging dit voorjaar failliet met een schuldenlast van €24,2 mln.
Schuldregistratie
Het kantoor van de curator wordt al weken telefonisch belaagd door consumenten die Princen verzoeken om doorhaling van hun BKR-registratie. Volgens de curator is het niet zijn taak om deze verzoeken in behandeling te nemen. ‘Ik ben als curator aangesteld om op te komen voor de belangen van de onbetaalde crediteuren in dit faillissement, niet om de werkzaamheden van DPS voort te zetten of achteraf te corrigeren. Een curator van een aannemingsbedrijf hoeft ook niet zelf de huizen af te bouwen’, stelt Princen.
Daar komt bij dat de vorderingen volgens Princen zijn verpand aan de Rabobank. ‘Een curator mag niets doen aan een verpande vordering op straffe van persoonlijke aansprakelijkheid. Dat moet de pandhouder (de bank, red.) zelf doen. Er zat verder helemaal geen geld meer in de boedel en er zijn dus ook geen middelen om die werkzaamheden uit te voeren.’
De weigerachtige houding van de curator stuit op kritiek van Dynamiet Nederland, een belangenbehartiger voor gedupeerde BKR-geregistreerden. Directeur Deepak Thakoerdien stelt dat Princen als verwerkingsverantwoordelijke wel degelijk de belangen van betrokken consumenten moet behartigen. Ook het BKR is van mening dat de curator een bredere verantwoordelijkheid heeft.
