Commentaar Vrouwenpartij: Eenheid, harmonie en samenwerking: de thema’s en basiswaarden van de Vrouwenpartij.
Survival of the fittest het grote thema van Darwin heeft het als wereldbeeld niet overleefd. Meer dan 150 jaar heeft het Westen erin geloofd en er naar gehandeld. Het werd populair als ‘het recht van de sterksten’. Maar ook dit onderwerp blijkt te vallen onder oogkleppen wetenschap van de sterke mannen.
Het tij keert
Maar het tij is, beginnend in de 60er jaren, onomkeerbaar aan het keren. De ‘zwakken’ in onze samenleving verheffen hun stem, slim genoeg, meer in daad dan in woord. De vrouwen, het zwakke geslacht, dringen stap voor stap de ooit exclusieve mannenterreinen in de maatschappij binnen. Op de universiteiten zijn vrouwen in de meerderheid. In de kijksport hebben ze een gelijkaardige positie veroverd. Feminine waarden hebben in de maatschappij en de politiek de toekomst. Vrouwen startups floreren. Het sterk groeiende percentage vrouwelijke ondernemers bedraagt nu 36% van het totaal, met een IT doel van 50%. Vrouwen maken 49% uit van de werkende bevolking.
Alleen samenwerking heeft een toekomst
Concurreren en competitie, de modes operandi, van de mannen, raakt uitgeput en over niet al te lange tijd obsoleet. Populair gezegd: het aanstormende terrein van losers.
De mannen hebben de wereld sinds mensenheugenis geregeerd, maar hun macht is niet alleen tanende, maar leidt ons ook naar een enorm aards fiasco. Hun uitvindingen keren zich tegen ons bestaan en tegen onze gezondheid, in de vorm van CO2 en stikstof in de natuur en in de vorm van landbouwvergiften, PFAS, micro-plastics in alle delen van de natuur en van ons lichaam.
Alleen vrouwen hebben de sleutel en kunnen de koers van de mens en de aarde in de juiste richting keren. Alleen zij kunnen verstand matchen met intuïtie en het broodnodige gevoel. Het onmogelijke doen: hoofd, hart en buik laten samenwerken door gezamenlijke waarden te effectueren.
De keerbare macht van het Zelfzuchtige Gen (the Selfish Gene)
Net zoals ‘survival of the fittest’ haar tijd heeft gehad is ook de tijd aangebroken om de ‘selfish genes’ uit te zetten.
Richard Dawkins, de evolutiebioloog, schreef in 1976 de bestseller ‘The Selfish Gene’. In het kort zei hij dat onze genen onze evolutie bepalen. Een parallel met ’survival of the fittest’.
Voor ons vrouwen een product van de eenzijdige mannen mind, die als zo vaak oorzaak en gevolg omdraait. In de mannenwereld en het mannendenken bepaalt ons lichaam wie we zijn. In de vrouwenwereld en in het vrouwenbewustzijn bepaalt het leven wie we worden en zijn.
Sinds de ontdekking van DNA heeft de wetenschap van genen zich sterk ontwikkeld. Lange tijd is gedacht dat je geboren wordt en dood gaat met dezelfde genen. Maar de epigenetica heeft aangetoond dat genen kunnen veranderen tijdens je leven. De verandering kan ontstaan door levensstijl en levensomstandigheden. Maar wij vrouwen beseffen direct dat de logische gevolgtrekking is dat genen veranderen door een verandering in ons bewustzijn. De oorzaak is ons bewustzijn en de verandering in de genen is het gevolg.
Denis Noble komt met een frisse vernieuwde visie op onze genen: het zelfzuchtige gen gijzelt ons niet (bepaalt niet alles), hij is zelf gegijzeld door ons lichaam. De sleutel tot alles in het lichaam is samenwerking tussen alle systemen in ons lichaam en die samenwerking is bepalend voor onze gezondheid en ons welzijn (en de genen die we doorgeven).
Het Onzelfzuchtige Gen
Het Zelfzuchtige Gen is een eenzijdige mannenkijk op de bron van ons leven. Het complete beeld is dat bewustzijn de bron van ons leven is, ons bewustzijn van alledag, het bewustzijn waarin we leven. En daarmee is de cirkel rond: aan een verandering in onze genen gaat een verandering van ons bewustzijn vooraf. Logisch voor ons vrouwenbewustzijn en moeilijk te verteren voor het mannenbewustzijn waar alles begint en eindigt bij materie.
Is het toevallig dat we nu in een wereld leven die alleen kan blijven voortbestaan door vergaande samenwerking? Hoe willen we het klimaat, de natuur, de mens redden als de zelfzuchtige concurrentie en competitie elementen van macht en geld de gang van de wereld blijven bepalen? De waarschuwingen dat als we nu niet handelen we het punt van onomkeerbaarheid zullen bereiken, zijn niet van de lucht.
In andere woorden: het Zelfzuchtige mannelijke Gen moet ruimte maken voor het Onzelfzuchtige vrouwelijke Gen.
Bron: volkskrant.nl
Marcia Luyten
Volkskrant: Samenwerking is een cruciaal verschijnsel in de evolutie, maar door neodarwinisten jammerlijk genegeerd
Ze was al opgegeven. Toen ook Nederland bekendmaakte tegen de Natuurherstelwet te stemmen, was dat de genadeklap. Maar de EU-wet die landen verplicht tot herstel van noodlijdende natuur, tot stedelijk groen, meer bestuivers, vogels en vlinders en het aanplanten van drie miljard bomen, is zondag toch ingegaan. Dankzij de moed van één politica is die kritieke stap gezet.
Vast geen toeval dat ook het werk van de Amerikaanse biologe Lynn Margulis steeds meer bijval krijgt. Margulis koos een machtige tegenstander. Ze nam het op tegen de neodarwinisten en hun haast heilig verklaarde interpretatie van de evolutieleer. Die stelt dat soorten alleen ontstaan als gevolg van spontane veranderingen in dna. De variant die het beste past bij zijn omgeving, overleeft – aldus geloofsartikel survival of the fittest. (Een credo dat vaak werd misbruikt als biologische ratio voor het recht van de sterkste, maar het gaat om best aangepaste.)
Margulis toonde aan dat de neodarwinisten een belangrijk verschijnsel in de evolutie negeren: samenwerking. Organismen kunnen tot wederzijds voordeel samenwerken; een symbiose zoals schimmel en alg in een korstmos, de honderd miljard bacteriën, schimmels en virussen op ons eigen lichaam, het voor onze darmen cruciale microbioom. Organismen kunnen zelfs in elkaar opgaan tot een nieuwe soort. Die symbiogenese maakt Margulis tot een van de belangrijkste biologen van de 20ste eeuw.
Een mooi portret in De Groene Amsterdammer laat zien hoe de in 2011 overleden Margulis onophoudelijk streed voor haar theorie, tegen de hoon van neodarwinisten in. Want dit is meer dan een wetenschappelijke fittie. Inzet is een wereldbeeld. Dat van egoïstische genen, individualisme en competitie versus een complex web van samenwerking. Het onbegrensd benutten en uitputten van de planeet versus de aarde als systeem dat leven in stand houdt doordat alle organismen samen de juiste omstandigheden scheppen. Extractie versus Gaia. Het wereldbeeld van de neodarwinisten is het wereldbeeld van onze neoliberale economie. Volgens het wereldbeeld van Margulis is wat slecht is voor planten en dieren, ook slecht voor de mens.
Ze streed niet alleen tegen (mannelijke) wetenschappers, ook tegen het machtigste verhaal uit de geschiedenis van de mens. In het boek Genesis schiep God Adam en Eva en gaf hij de mens de aarde met al zijn planten en dieren tot nut. Het resultaat is een leefwijze gebaseerd op exploitatie.
Maar de panelen zijn gaan schuiven. De mens als symbiosedier afhankelijk van andere organismen vindt steeds vaker zijn weerslag in ook landbouw en economie. Alleen maakt de monstermacht van het kapitaal veranderingen weer ongedaan. Neem Unilever. De multinational werd onder leiding van Paul Polman koploper in ethische bedrijfsvoering. Het bedrijf had concrete doelen voor een ‘netto positief’ resultaat voor de samenleving: meer bijdragen dan verbruiken, vervuilen of verbranden.
Onlangs maakte Unilever bekend zijn inspanningen op het gebied van klimaat en samenleving ingrijpend terug te schroeven. Aandeelhouders eisen meer winst. Andere beursgenoteerde bedrijven volgen. Van banken tot oliereuzen, ze kondigen aan zich meer te richten op aandeelhouderswaarde dan op ‘groene projecten’. De verklaring van Unilevers Nederlandse ceo Hein Schumacher: de belangstelling van mensen voor klimaat en samenleving is ‘cyclisch’.
Des te belangrijker is de daad van de Oostenrijkse minister van klimaat Leonore Gewessler (de Groenen). De christendemocraten in haar kabinet waren fel tegen de Natuurherstelwet. Met een beroep op haar geweten stemde Gewessler voor. Eerder stopte ze in eigen land het stunten met vliegtickets, investeerde in nachttreinen en voerde een CO2-taks voor bedrijven in. Want het enige dat echt cyclisch is, zijn de seizoenen, het getij en de kringloop van het leven.
Over de auteur
Marcia Luyten is journalist en columnist van de Volkskrant. Luyten presenteerde Buitenhof en werkte zes jaar in Afrika. Ook schreef ze onder meer Het geluk van Limburg en de biografie Moederland, de jonge jaren van Máxima Zorreguieta. Columnisten hebben de vrijheid hun mening te geven en hoeven zich niet te houden aan de journalistieke regels voor objectiviteit. Lees hier de richtlijnen van de Volkskrant.
