Commentaar Vrouwenpartij: Tommy Wieringa laat in zijn column zien dat hij een man met een hart is en dus een man naar ons hart, het hart van de Vrouwenpartij.
De kleine wereld van de mannelijke emotie
Emotie mag in onze mannensamenleving niet getoond worden onder het mom: emoties tonen zwakke zenuwen en gebrek aan controle over jezelf.
Het zwakke geslacht mag emoties tonen maar het sterke mannengeslacht moet het hart gesloten houden. Als je als man emotie toont word je subiet afgeserveerd. Een leider met emotie geeft een slecht voorbeeld. Emotie, als je dat al hebt, dient binnen gehouden te worden.
Een mannenhart mag alleen opengaan in de liefde voor de eigen vrouw, voor de kinderen en mondjesmaat bij (schoon)familieleden. Bij eigen vrouw en kinderen is het zelfs verplicht. Bij andere vrouwen taboe. Je hebt zo als man een ijzeren hart nodig om je huwelijk te beschermen?
Het gevolg van harteloosheid
De man is vervolgens gespecialiseerd geraakt in het cultiveren van een hart van steen. Een gevangen emotioneel hart, een gegijzeld emotioneel hart, dat volledig onder zijn mannelijke controle hoort te blijven.
Is het dan vreemd dat zijn ego dezelfde karakteristieken kent? Een hard magnifiek ego dat alleen zwicht voor geld en macht dat hem toenemende status verleent en hem eindeloos kan verrijken.
En zulke mannen zijn de leiders in onze maatschappij. Niet vreemd dat de menselijke maat, uit eigen belang, is losgelaten en wreedheid naar burgers, onder het mom van ‘regels zijn regels’, is toegestaan. De ongelijkheid in de maatschappij blijft door harteloosheid flink groeien. Zelfs de middenstand is, door mateloze verrijking aan de top, in de steek gelaten.
Maar zien we het ook niet in de strijd tegen klimaatverandering? ’Na ons de zondvloed’ is het bekende gezegde, dat realiteit aan het worden is. ‘Wie dan leven, die dan zorgen’. ‘Ik zit mijn tijd wel uit’. ‘Klimaat is een linkse hobby, toch?’ Waarom ons hart laten spreken voor de natuur, voor dieren en planten, voor onze kinderen en kleinkinderen, voor al die volken in de wereld?
Een Universeel Basisinkomen uit het hart
De Vrouwenpartij ziet al sinds haar start dat een universeel basisinkomen de basisoplossing is voor de meeste maatschappelijke problemen.
Wetenschappelijk is het al berekend als haalbaar, maar de (politieke) wil ontbreekt. De reden? We gunnen het elkaar niet. En ….. gelijkheid is niet aantrekkelijk voor het mannenego. Het beste wensen voor iedereen kan alleen komen uit een warm en open hart en daar ontbreekt het aan bij heel veel mensen.
De grote vraag
De grote vraag is hoe wij ons hart kunnen gaan openen voor al die anderen.
Gaan de gevolgen van klimaatveranderingen ons gelijk behandelen?
Gaat oorlogsdreiging ons de goede richting in brengen en doen samenwerken en samengaan?
Gaan we onvoorspelbaar met z’n allen kiezen om te kantelen naar het goede?
De Vrouwenpartij ziet de huidige stand van zaken als de laatste negatieve stuiptrekking waarna het goede een zegetocht begint.
Waarom? Omdat de vrouw met haar hart de wereld aan het overnemen is.
Lees hier de column: De koppen hadden moeten luiden: ‘Rick Nieman is een lul’
Bron: volkskrant.nl
Tommy Wieringa
Volkskrant: De koppen hadden moeten luiden: ‘Rick Nieman is een lul’
Over het weglopen van Pieter Omtzigt bij het WNL-interview met Rick Nieman is het meeste wel gezegd. Een paar commentatoren meenden terecht dat niet het weglopen het nieuws was, maar Omtzigts ontboezeming dat er tijdens de formatie serieus gesproken was over de strafbaarstelling van koranbezit en moskeebezoek.
Ook waren draconische verhogingen van minimumstraffen en jarenlange celstraffen voor het bezetten van publieke ruimtes ter sprake gekomen – de dingen die ons nog te wachten staan kortom.
Dit weigerde hardnekkig nieuws te worden om de eenvoudige reden dat redacties het human interest-kantje zo pikant vonden en omdat het land intussen zo sterk naar rechts trekt dat niemand er nog van opkijkt dat de grootste partij de Koran en demonstraties wil verbieden.
Tijdens de kabinetsformatie kopte een krant dat ‘de onderhandelingen over de rechtsstaat zijn afgerond’ – en zo schuift Nederland in een staat van comfortabele verdoving steeds verder richting de autoritaire norm.
Het lijden van Omtzigt gedurende die onderhandelingen viel te begrijpen: er stond voor hem meer op het spel omdat hij zijn ziel probeerde te bewaren, die de anderen aan tafel nooit bezaten of al lang hadden verloochend.
Omtzigt, een man van de vreugde der wet, had kunnen weten dat je geen wedstrijd moet beginnen met iemand die zelfs de meest elementaire spelregels niet erkent. Hij richtte een partij op om het bestuur te hervormen maar kon niet anders dan verliezen van de anti-rechtsstatelijkheid – uit het marchanderen met extreemrechtse houwdegens komen de gematigde krachten altijd gehavend tevoorschijn. Omtzigt viel spot ten deel, Wilders werd politicus van het jaar.
……
Over het interview bij WNL ten slotte valt nog te zeggen dat het blijk gaf van een verbijsterend gebrek aan empathie. We keken niet naar een gesprek maar naar een wreed sociaal experiment. Omtzigt sloeg dicht op de vraag wat hij ervan vond dat uit vertrouwelijke onderhandelingen was gelekt dat hij emotioneel instabiel gedrag vertoonde. De interviewer informeerde niet of het wel ging maar vroeg waarom hij daar geen antwoord op had. Met een smartelijke expressie vroeg Omtzigt: ‘Mag ik even stoppen, één tel?’
‘Waarom wilt u stoppen?’
‘Ja, nou, mag ik…’
Hij keek geprangd naar de man tegenover zich, stamelde wat en vroeg toen: ‘Ja, mag het even, één tel?’ Maar in plaats daarvan stelde Nieman zijn volgende vraag. Omtzigt viel stil, plukte aan zijn sok (overspronggedrag), trommelde met zijn vingers en stond toen op om zich even terug te trekken.
‘Omtzigt loopt geëmotioneerd weg bij interview’ luidden unisono de koppen, terwijl er natuurlijk had moeten staan: ‘Rick Nieman is een lul.’
Over de auteurTommy Wieringa is schrijver en columnist voor de Volkskrant. Columnisten hebben de vrijheid hun mening te geven en hoeven zich niet te houden aan de journalistieke regels voor objectiviteit. Lees hier onze richtlijnen.
