Commentaar Vrouwenpartij: Die mannen toch…. Het lukt de mannen niet om te bedenken wat een burn-out is maar ook niet wat er achter een depressie zit.
Wij vrouwen zeggen: gevoelens komen uit je buik, emoties uit je hart en gedachten uit je hoofd. Een burn-out heeft alles te maken met gevoelens, net zoals een depressie (een depressie bedenk je niet). Hoe wil je zulke problemen benaderen en oplossen met gedachtes en denken in je hoofd? Echter, omdat je met gedachten niet bij je buik kan komen, kan je dat wel via voelen. De afstand tussen gedachten en gevoelens is veel te groot om te overbruggen. Het zijn twee verschillende werelden.
Kortom alleen gevoel, kennis van leven, kan effectief binnen en achter een burn-out kijken of de oorzaak achter depressie voelen en zien.
Wat zien wij vrouwen, wat voelen wij vrouwen?
Wij vrouwen hebben veel ervaring met depressie. Het fenomeen burn-out is vaker het terrein van mannen. Wij zien echter dat de oorzaak van beide bij dezelfde bron ligt. Wat is bij depressie en burn-out de gemeenschappelijke factor?
Wij vrouwen kennen dit fenomeen als de beste. De oorzaak achter burn-out en depressie is dezelfde: een gebrek aan erkenning. Preciezer gezegd: een gebrek aan erkenning voor de persoon die jij vindt dat je bent.
Niet gezien worden, niet gewaardeerd worden, niet erkend worden, wie kan in zulke omstandigheden ontsnappen aan depressie, aan gevoelens van eenzaamheid?
Voor mannen geldt hetzelfde bij een burn-out op het werk. Geen of minder waardering krijgen dan de collega die voorgetrokken wordt. Zoveel keer de verdiende promotie of salarisverhoging mislopen. Interessant werk gaat steeds aan je neus voorbij. Gepest en geïntimideerd worden op het werk. Goed gedrag en prima afgeleverd werk blijft ongezien. Wie kan onder zulke omstandigheden gemotiveerd blijven en niet afglijden in een depressie of een burn-out ontwijken?
Minderwaardigheidscomplex
Een overvloed aan mensen wordt tijdens hun kindertijd een minderwaardigheidscomplex aangepraat. Zo’n complex is blijvend en blijft je verdere leven op de achtergrond spelen. Wij vrouwen zijn daar medeverantwoordelijk voor. Een vernederende opmerking kan al het zaadje vormen voor een gevoel van minderwaardigheid. De meeste kinderen zijn niet opgewassen tegen negatief oordelen, hetgeen een eigen leven kan gaan leiden.
Met een minderwaardigheidscomplex ben je gevoeliger voor gebrek aan erkenning. Gebrek aan erkenning is daarbij het bewijs van minderwaardigheid. Een vicieuze cirkel.
Het gevolg? Als het gebrek aan erkenning toeslaat op je wezen stopt je buik als gevolg met meewerken. Bij een burn-out word je afgeknepen van je energie, waardoor je nog tot weinig in staat bent. Laten we het zo zeggen: je buik gaat in staking en geeft je geen energie meer om je werk te doen. Uit een burn-out komen kan vele maanden in beslag nemen en je voelt jezelf niet altijd meer dezelfde als voor de burn-out.
Bij depressie zien we hetzelfde proces. Je hebt nergens meer zin in. Je kunt jezelf nergens meer toe zetten. Je levensenergie bereikt een dieptepunt. Alleen medicijnen die je gevoel dempen kunnen enige soelaas bieden, waarbij je wel moet leren leven met een redelijk platgeslagen gevoel. Terug naar je gevoel van vroeger is zeer moeilijk aangezien de anti-depressie medicijnen zwaar verslavend zijn en na stoppen nog een paar maanden in je lichaam blijven rondtoeren. Langzaam afbouwen is meestal de enige optie voor succes.
Het invoeren van een Universeel Basisinkomen
Wij vrouwen blijven maar hameren op de ethische en maatschappelijke noodzaak van een universeel basisinkomen. Ons inziens is het basisinkomen het beste bewijs van erkenning en het zal iedereen zoveel goed doen.
Als vrouw word je onafhankelijker met een vrijer en gezonder leven en zoveel minder stress. Dan kan je waardering krijgen voor al het werk wat je leuk vindt en je blij maakt.
Als man kan je afscheid nemen van die nutteloze baan zonder uitzicht. Kun je met zoveel meer vrijheid en blijheid je leven inrichten en gaan genieten van de waardering die je krijgt en genieten van wat je doet.
Bron: intermediair.nl
Juan Kort
25 april 2025
Intermediair: Haast enige op de wereld: Moet Nederland ook de diagnose ‘burn-out’ schrappen?
Zweden schrapt de officiële diagnose ‘burn-out’ vanaf 2028. Verandert ook onze kijk op deze aandoening?
Psychiater en stressprofessor Christiaan Vinkers kijkt al jaren kritisch naar deze diagnose.
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) wil internationaal één lijn trekken en Zweden moet daarom nationale diagnoses afschaffen. In Nederland heeft nog één op de vier werkenden van 18 tot 34 jaar volgens TNO en het CBS te maken met burn-outklachten.
‘Burn-outs bestaan niet’
Vinkers, psychiater en stressonderzoeker bij Amsterdam UMC, schreef in 2022 het boek ‘In de ban van burn-out’. Daarin stelt hij een andere visie voor op het fenomeen. ‘Burn-outs bestaan niet’, ging er vervolgens rond in de media. “Dat was erg kort door de bocht”, reageert hij daarop. “Mensen stellen zich echt niet aan, het gaat soms om ernstige klachten. Mijn boodschap is vooral dat de diagnose burn-out een vrij wankele wetenschappelijke basis heeft.” Over de stap in Zweden zegt hij: “Alleen in Nederland en nu nog in Zweden is een burnout-diagnose door de bedrijfsarts een geldige ziektemelding, wat uniek is.”
Hoe het elders gaat? “In andere landen wordt een burn-out meer als maatschappelijk fenomeen gezien. Opvallend is dat je met de diagnose burn-out niet terechtkunt in de GGZ, omdat het niet in de DSM-5 (het classificatiehandboek van psychiaters, red.) staat. Maar zelfs als burn-out in de DSM-5 zou staan, zou het een lastig concept zijn.”
Lees ook: Zo voorkom je een terugval van je burn-out
Even terug naar de basis. “Burn-out is een verzamelterm voor stressklachten, variërend van lichte signalen als ‘ik zit tegen een burn-out aan’ tot ernstige klachten waarbij mensen wel één tot twee jaar uitvallen, met veel overlap met depressie en angststoornissen. Het is eigenlijk een containerterm die een heel spectrum beslaat.”
Geen gouden standaard
Volgens Vinkers is het probleem met burn-outs als op zichzelf staande aandoening dat geen enkele arts of psycholoog het betrouwbaar kan vaststellen. “Het onderscheid tussen burn-out en depressie is moeilijk te maken.”
De psychiater laat weten dat het ontbreken van een gouden standaard voor diagnose daar de oorzaak van is. “Veel symptomen, zoals vermoeidheid, komen ook voor bij andere aandoeningen zoals depressie. We koppelen burn-outs vaak aan werk, maar onderzoek toont aan dat ook privéstress belangrijke oorzaken zijn, zoals mantelzorg of financiële problemen. En bij depressie speelt werkstress soms een grote rol.”
Oorzaken onduidelijk
De psychiater legt uit dat we niet weten wat een burn-out precies is, en dat het soms ook lastig is om mensen met heftige klachten goed te helpen. “Soms leidt dit ertoe dat lichte klachten gemedicaliseerd worden (te snel van stressklachten een medische aandoening maken, red.), maar ook dat mensen een depressiebehandeling mislopen wanneer onterecht een burn-out wordt gediagnosticeerd. Daarom moeten psychiaters en psychologen zich ook zeker ‘bemoeien’ met burn-outs. Als iemand een jaar ziek thuis zit met psychische klachten, is er waarschijnlijk meer aan de hand.”
Kennen we de term ‘overspannen’ nog? “Honderd jaar geleden hadden we termen als neurasthenie, en later nog managersziekte en overspannenheid om stressgerelateerde klachten te beschrijven. Deze termen verdwenen omdat ze te breed waren, van heel licht tot zeer ernstig, of omdat er een nieuwe term kwam. Vandaag de dag gebruiken we ‘burn-out’ en denken we dat het een betrouwbare diagnose is, maar dat is helaas niet zo. Zeker is dat een burn-out tot ernstige klachten kan leiden, maar het is nu nog erg ongrijpbaar.”
Muurvast
Het grote probleem is dat als je iets niet betrouwbaar kunt vaststellen, je ook niet weet welke behandeling effectief is. “Onderzoek naar burn-outs zit daarom muurvast. Bijvoorbeeld: je zoekt mensen met een burn-out om een nieuwe behandeling te onderzoeken, maar hoe selecteer je deze als de diagnose niet betrouwbaar te stellen is? Hierdoor is er weinig wetenschappelijke vooruitgang.”
De psychiater wijst ons ook op iets bijzonders: “Intussen is er een ‘burnout-industrie’ ontstaan, een vrije markt waarin veel deskundigen van alles aanbieden, zonder eenduidige aanpak. Dat is zorgwekkend, want de klachten zijn serieus. We zouden dat voor depressie ook niet accepteren.”
Twee dingen doen
Vinkers hoopt dat we in Nederland leren van wat er in Zweden gebeurt. “Het psychisch ziekteverzuim stijgt in Nederland. Dus wat we nu doen, helpt nog onvoldoende. Ik denk dat we twee dingen moeten doen: stress eerder aanpakken en teruggaan naar de tekentafel om te begrijpen wat een burn-out precies is.” Tot slot besluit hij: “Als we blijven doen alsof burn-out nu een helder gedefinieerde aandoening is, houden we onszelf voor de gek.”
