Blog

Philosopher Nick Bostrom’s predictions on life in an AI utopia – Big Think

Commentaar Vrouwenpartij: Is competitie de moeder van al onze conflicten? Wat als er genoeg is voor iedereen, geen tekorten meer en competitie onnodig? Wat als je kan doen wat je altijd al wilde doen in vrijheid? Wat als je zeeën van tijd hebt om wat van je leven te maken?

Onze toekomst ligt in handen van AI
Zou AI (kunstmatige intelligentie) kunnen waarmaken dat conflicten onnodig zijn, laten gebeuren dat harmonie de boventoon in ons leven gaat voeren en wereldvrede een logisch gevolg van overvloed voor iedereen?
De Vrouwenpartij voorziet dit wel.
Vrijwel alles kan sneller verlopen met AI. Niet een beetje sneller maar vaak tientallen keren, zelfs honderden keren sneller. Hoeveel werkuren en kosten scheelt zoiets? Experts die honderd of meer euro per uur vragen maar vervangen kunnen worden door AI en je daarmee klaar bent voor één euro?
Denk aan wetenschappelijk onderzoek waarbij een jaar gezoek, door AI in 2 weken wordt gedaan?
Welke medische aandoeningen kunnen niet met AI opgelost worden en daarmee jaren van onderzoek overbruggen? AI laat nu al zien dat het levenslange medicatie kan terugbrengen naar behandeling met een eenmalig infuus en ….. daarmee een groot deel van de farmaceutische industrie overbodig kan maken en vervolgens duizenden miljarden euro’s bespaard kunnen worden op de gezondheidszorg in de wereld.

Zal AI kunnen helpen om vrijwel al het administratief werk op zoveel plekken over te nemen? Nu kost het, niet ongebruikelijk, een kwart van de werkuren of zelfs meer. De toenemende regelgeving maakt werk onaantrekkelijk door ‘onzinnigheid’ en stress en een reden om van baan te veranderen. Wie kan beter routinematig formulieren invullen dan AI? AI kan in principe met alles rekening houden en op basis van gemaakte fouten het invullen perfectioneren. De tijd van nakijken van wat AI geproduceerd heeft, kan in principe zo tot vrijwel nul teruggebracht worden.
Wat als AI robots gaat besturen? Hoe snel kunnen robots dan leren? Wat als je als mens de handelingen maar één maal hoeft voor te doen en de robot doet het vervolgens na?
AI kan nu al hele romans op naam van jou schrijven, liedjes componeren op basis van muziekgenres en jouw voorkeuren, elke tekst in welke taal dan ook voor je vertalen, filmpjes voor je maken op basis van een paar foto’s, je stem nadoen op basis van een paar regels gesproken tekst, je gedrag analyseren, je taalgebruik verbeteren en in de toekomst je hele dag voorspellen.
En natuurlijk de vraag: zal AI een beslissende hulp worden om een basisinkomen voor iedereen te bewerkstelligen?

Maar wat moeten we met onze tijd?
Alles in overvloed, als ook je tijd. Wat kunnen we met al die tijd doen? We hebben gratis toegang tot alle muziek van alle tijden van de gehele wereld, gratis toegang tot alle films ooit gemaakt, we kunnen gratis alle computer games spelen, we kunnen gratis naar alle musea en theaters gaan, gratis alle landen ter wereld bezoeken en alle mogelijke avonturen beleven met Virtual Reality (VR).
Maar het betekent niet dat je niet meer kiest voor spelen met je kinderen en voor ze zorgen, kiest voor sporten, voor tuinieren en eigen voedsel verbouwen, voor natuur terugbrengen voor het klimaat, voor vissen, voor exotisch bakken, voor klussen en knutselen, voor lezen of studeren, voor muziek maken, voor avonturen beleven, voor buurthulp, voor gezelschap (spelletjes), voor ouderen helpen, voor de natuur ingaan, voor het strand, voor naar sportwedstrijden gaan, voor een zinvolle baan, voor betekenisvol en lief zijn.
En vergeet niet dat we met zoveel tijd voor onszelf het onontgonnen gebied van ons innerlijk kunnen gaan ontdekken. Wie weet welke dromen en welke werelden we daar niet kunnen ontdekken?

Lees hier het artikel:
Philosopher Nick Bostrom’s predictions on life in an AI utopia

Bron: bigthink.com
Jonny Thomson
April 26, 2024

Philosopher Nick Bostrom’s predictions on life in an AI utopia

Big Think recently spoke with Nick Bostrom about how humans might find fulfillment in a post-scarcity world.

In 1954, psychologist Muzafer Sherif engineered a tribal war between two groups of 11-year-old boys in two camps inside Robbers Cave State Park, Oklahoma. They were given tasks, rewards, and objectives — the kind of thing that would be prime-time reality TV these days. Before long, the two camps had established tribal identities. They had their own culture, norms, and behavioral standards. They were The Eagles and The Rattlers. And, other than a few insults and scowls, the two camps lived in peace.
But after five days, Sherif upped the game. He had the two groups compete for food. He limited their resources. It was a fist-swinging, curse-hurling, dust cloud of a mess. When a few punches landed, the adult researchers had to step in, adults with notebooks holding back furious Eagles and violent Rattlers.

Sherif concluded that scarcity was one of the main drivers of all human conflict.
 War, violence, invasion, and theft were all born of wanting a limited resource. The history of all humanity seems to support the hypothesis: We fight over water, cattle, arable land, ore deposits, oil, precious stones, and so on.

Big Think recently spoke with Oxford University philosopher Nick Bostrom about his new book, Deep Utopia. He’s got good news. Bostrom argues that the future will do away with the need for conflict over scarce resources. To him, the future is plentiful.

An age of abundance
So much of nature is based on resource scarcity. All species are locked in an evolutionary struggle to eat to survive and survive to pass on genes. And so, a lot of human behavior and the intuitions we’ve built around it stem from the need to compete. So, what happens when you take away the source of that competition? Human compassion and magnanimity may kick in. 
“It generally becomes easier to be generous if you’re doing well and you have a big windfall, when there isn’t enough for everybody, it’s just a question of who is going to starve, and then everything becomes much tougher,” Bostrom told Big Think.

If the AI revolution really does succeed, Bostrom argues it would do away with much of the drudgery of everyday life. It would provide “an enormously big pie” to share. In his book, Bostrom calls this a “post-scarcity utopia,” where “the right economic policies would inaugurate an age of abundance.”
For Bostrom, this is not just “world peace and harmony.” It will transform the everyday humdrum reality of everyday people. We can spend more of our lives simply having fun or doing things we find meaningful. That’s largely because time is the ultimate resourceA human life is measured by how much time it has to offer and on what. AI, automation, and technology could soon allow us to devote more time to the things that make us happy — what Bostrom calls “pleasure, in the sense of the authentic article. genuinely feels good and fills our spirit with a warm affirming joy; and, whatever we may tell ourselves, some core part of us cannot help but really like it.”

The grind of everyday life
Of course, as the ancients knew, there is a difference between pleasure (hedonia) and the deep, purposeful happiness of human flourishing (eudaimonia). In this post-scarcity utopia, what room is there for overcoming, fortitude, resilience, and growth?
Aldous Huxley’s Brave New World presented the archetypal example of a “dystopia full of pleasure.” In the final chapters, the “savage” meets one of the leaders of this always-pleasant, never-painful world and says, “I don’t want comfort. I want God, I want poetry, I want real danger, I want freedom, and I want goodness. I want sin.” The confused leader, Mustafa Mond, shrugs his shoulders and says, “You’re welcome to them.”
The entire book is set up for us to view Mond as some kind of alien — a man who misunderstands humanity and the deeper things in life. Bostrom sympathizes with Mond.

“I mean, it’s easy to say, and it’s what we want to hear,” Bostrom said. “If you’re reading a novel, it makes for a more interesting novel. If you’re watching a theater play or movie, you want those to be full of drama and suffering and overcoming and defying, and all of this stuff. But I think that’s not ultimately the right question. We’re not talking about which future would be best to look at from the outside in but which future would be best to live in. And the answer to that might be quite different. What makes for a good story is war, murder, and tragedies. That’s not necessarily what you would want to spend the rest of eternity in that condition.”

Bostrom essentially makes two points against the “suffering is good for us” argument. First, most people don’t actually mean that. Intellectually, I can appreciate the historical importance of war on human progress, but I don’t want to die in a war zone or have any of my loved ones maimed by a bomb. In fact, most people, if push came to shove, would happily live a life free of “suffering.” Second, Bostrom is keen to point out that a post-scarcity utopia, especially one driven by AI, is more about removing the day-to-day misery that occupies an actual person’s life.
As Bostrom put it:

“If you just zoom in on an average person in a wealthy country — a middle-class American, or whatever — and see how much discomfort and pain and limitation and then decay there is, it’s not even some kind of beautiful, melancholy, tragic moments that have greater significance and cause a spiritual awakening, but just kind of boring headaches and like feeling kind of dissatisfied because, you know, you have some medical condition or are bored at the eight hours you have to spend at work every day — the kind of grind of everyday life.”
This kind of misery is not theatrical, and it’s not Shakespearean. It’s bloody annoying, and most people would be happier without it.

Wired for pain

The Matrix imagines the world as an undetectable simulation. We are wired into a virtual reality that we think is real, but is actually the sensory stimulation of future robots using our bodies as batteries. In The Matrix, the robot-representative Agent Smith says, “Did you know that the first Matrix was designed to be a perfect human world? Where none suffered, where everyone would be happy. It was a disaster. No one would accept the program… I believe that, as a species, human beings define their reality through suffering and misery. The perfect world was a dream that your primitive cerebrum kept trying to wake up from.”
Agent Smith’s point is that since our evolution has been full of misery, scarcity, conflict, and setbacks, everything about our physiology and neurology is wired for pain. So, how does Bostrom approach this problem? Is the human mind ready for utopia?

“I don’t think we should take our instructions from what has been selected for evolutionarily,” he said. “And I think there’s a lot of room for improvement in terms of our human biological nature, which we seem quite willing to grasp whenever we get the chance. We think our immune systems are not good enough, so we try to develop vaccines. Our vision is not good enough, especially as we get into middle age, so we have glasses or contact lenses. I mean, it’s kind of quite ingrained in human nature itself to want to modify yourself, develop, grow, or change.”

More than a penchant for suffering, and more than a need to challenge ourselves, humans are a species that can adapt. In times of flux and epochal change, there’s often a peculiar strain of natural law among nervous, conservative minds — the “natural” way of man is right, so don’t meddle with it. This strain was there when we developed immunization, organ transplants, contraception, and anesthetics. It’s there now with AI.
Bostrom put it well: “Past performance is no guarantee of future performance. Out of all the possible modes of being and all the different people with different values we could become, it would be really surprising if ‘remaining exactly the way we are now’ would be the best possibility for how we should spend the next million years.”

The past made us who we are today, and the future will make us into something new. And, if Bostrom is right, it’ll make us happier.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief

Laatste vrouwenberichten uit de media

Overbevolking, omvolking en Omtzigt
9 oktober 2024

Philips en Ahold doneerden geld aan antidemocratische politici in de VS – NRC
5 oktober 2024

Zonnestroom en batterij maken kernenergie irrelevant | Trouw
27 september 2024

China slaapt niet, dus wij moeten wakker worden | Change Inc.
23 september 2024

Schaadt het kabinet de e-auto opmars en daarmee het klimaat? | de Volkskrant
20 september 2024

Mark en Sophie willen dolgraag voor de klas maar redden het (bijna) niet | KRO-NCRV
15 september 2024

In het konijnenhol van Caroline van der Plas wordt de boer bedrogen | de Volkskrant
15 september 2024

ChatGPT kan iets wat bijna niemand kan: complotdenkers tot inkeer brengen
13 september 2024

Gaat katoen uit het lab zorgen voor milieuvriendelijkere mode? | Change Inc.
12 september 2024

Graphene-based wearable strain sensor can detect and broadcast silently mouthed words – MeToo toepassing
8 september 2024

‘Kabinet-Schoof overschat opbrengst btw-verhoging hotels’
7 september 2024

Samenwerking is een cruciaal verschijnsel in de evolutie, maar door neodarwinisten jammerlijk genegeerd | de Volkskrant
31 augustus 2024

Beperking arbeidsmigratie? Kwart bedrijven voor groei grens over
25 augustus 2024

Overdadig en bijna gratis – De Groene Amsterdammer
23 augustus 2024

‘Goed onderwijs is grootste aanjager van groei arbeidsproductiviteit’
15 augustus 2024

Een wereldwijde verschuiving
11 augustus 2024

Rini Biemans maakte het Rotterdamse Park 1943 tot een groen succes: ‘Stop met maaien’ | de Volkskrant
8 augustus 2024

Wanneer de natuur in opstand komt
31 juli 2024

Niet-indexeren uurprijs: ‘Onzinnig besluit, laagste inkomens betalen hoge prijs’ – Kinderopvangtotaal
30 juli 2024

Shell-topman Wael Sawan: ‘Je kan Shell om zeep helpen, of ons laten proberen het spel in de goede richting te duwen’ – NRC
21 juli 2024